„Wolałbym, żeby młode panie miały mniejszą ilość takich pięknych imion. Nigdy bym się nie mylił, gdyby wszystkie nazywały się Zofia albo coś takiego.”

„Kocham panią Zofię (…). A właściwie nie kocham jej – co za głupstwo – tylko mam do niej zawsze ciekawość, ponieważ jest tak innym jak ja, tak zamkniętym na sobie samej człowiekiem. Zawsze mi się zdaje, że powinna się drugi raz narodzić, ale to nigdy nie nastąpi.”

„W nauce lepiej jest się mylić niż nie mieć wyobraźni. Najgorsi są tacy, którzy mają tylko wiedzę.”

„Daj, Panie, nam wszystkim, nam pijakom, tak lekką i tak piękną śmierć.”

„Jak dobrze być młodym i mieć gorącą głowę! Wierzyć, że ciemność ma serce, wróg imię, a eksperymenty cel.”

„Pracując jeszcze u pani Zofii Dybowskiej-Aleksandrowicz, z Krzysiem Kolbergerem graliśmy dwa pieski. On pieska, który szczekał wyższym głosem, ja zaś psa o niższym głosie. No i szczekamy. On” „Hau, hau, hau”, ja” „Hau, hau, hau”. On” „Hau, hau, hau”, ja” „Hau, hau, hau”. Pani Zofia, która zawsze lubiła mieć takiego szczekania na zapas, powiedziała: „Poszczekajcie sobie jeszcze”. No to my: „Hau, hau, hau” i „Hau, hau, hau”. Wchodzimy do bufetu, a Krzysio Kolberger mówi: „A ja dziecku powiedziałem, że idę do pracy”.”

„Czy znacie jego imię? Imię tego co jednym jest i wszystkim? Jego imię to piękno.”

„Ale nie mylił się co do kilku rzeczy. Jestem słaba i głupia. Jestem bezużyteczna. Nie chroniłam dzieci, gdy miałam taka okazję.”

„Ja mam na drugie imię koncyliacja, panie redaktorze.”

„Nigdy nie wątp w człeka prawego i szlachetnego. Taki zawsze coś spieprzy. Oczywiście wszystko w imię większego dobra.”