„Czy jest cokolwiek na świecie, co by nie ciągnęło za sobą rozczarowania? Ile razy stwarzałem sobie [nadzieję na] tyle szczęścia, jeżelibym dosięgnąć mógł tego lub innego przedmiotu, i kiedy dopiął [już] celu, zawsze zostawała jakaś próżnia, której niczym nie udawało się zapełnić.”

„Człowiek zawsze czuje się czymś więcej niż tym, co osiągnął, więc cokolwiek by osiągnął, w niczym nie może znaleźć ukojenia, zadowolenia, szczęścia.”

„Zawsze zostaje jakaś modlitwa.”

„Czym jest honor, szacunek, duma, prawda ponad prawem?
(…)
Mówiłaś mi o marnotrawstwie,
ażebym patrząc w talerz miał w myślach Somalię zawsze.
Jest ktoś kto pragnie tego bardziej od ciebie,
ile szczęścia może dać jedna chmura na niebie?
Ile deszczu musi spaść by brat oczyścić ziemię?
Ile wersów musisz znać by raz spojrzeć na siebie?
Ile grzechów kusi nas by świat spełnił marzenie?
Ile szczęścia może dać jedna chmura na niebie?
(…)
Tu żadna szkoła wyższa nie da tyle dla ciebie,
ile spragnionym szczęścia jedna chmura na niebie.”

„Jeśli połączymy naszą solidarność i będziemy działać jako części jednej całości, nie będzie takiego miejsca, do którego nie moglibyśmy dosięgnąć i takiego zadania, którego nie moglibyśmy dokonać; to znaczy, że tylko przez nasze zdecydowanie osiągniemy szczyt szczęścia.”

„Wiedza stwarza nadzieję.”

„Przeszłam swoje, a za każdym razem bolało równie silnie jak poprzednio. Zdarzało się, że się zastanawiałam, dlaczego dobry Bóg dał mi tak ciężki krzyż do dźwigania – do tego stopnia, że myślałam, że nie wytrzymam już ani dnia dłużej. Ale Pan daje ci tylko tyle, ile możesz znieść – nie więcej… i mówi ci tak: Nie można zatrzymywać się nad smutkiem, to cię wpędzi w chorobę szybciej niż cokolwiek innego.”

„Jednym zawsze brakuje do szczęścia władzy, innym – szczęścia do władzy.”

„Ciągnąć długo, ciągnąć silnie, ciągnijmy wszyscy razem.”

„Po poecie zostaje często jeden wiersz. Szkoda, że nie wie, który, bo wtedy mógłby sobie darować inne wiersze.”