„Ta fascynacja to w ostatku w takt
unosi mnie.
W twych włosach tańczy pomarańczy kwiat
a oczy twoje mówią wiem.”

„I chociaż o miłości mojej nic powiedzieć nie mogę -
chociaż nic nie mówię o twych włosach, ustach, oczach -
jednak twarz twoja, której strzegę w duszy,
brzmienie twego głosu, które trwa w moim mózgu,
dni września, świtające w mych snach,
nadają kształt i barwę moim słowom, zdaniom,
o czymkolwiek mówię, cokolwiek wypowiadam.”

„Chce raz jeszcze spojrzeć w twoje oczy, poczuć twe usta,
Dotyk twojej dłoni, ciepło twego ciała,
Tak bardzo brakuje mi ciebie, mała.”

„Lecz co mówię? Ach! Ewo! Nie daj słowom wiary:
Bo jeśli na mnie zwrócisz oczu twych wejrzenie,
Wiem, że znowu upadnę, choćby sroższe kary
Miały nieba na nasze zesłać pokolenie.”

„Widzę twoją twarz w obrazach naszej przeszłości.
Twoje oczy, gdy mówiłem szczerze o miłości,
Twoje oczy, gdy układaliśmy wspólnie plany
Te w których nie było nienawiści i zdrady.”

„Rozumiesz mnie, źle mieszkam. Z jednej strony Kameralna, z drugiej Delikatesy. I budzę się rano, nie wiem, czy wiesz, o co mnie chodzi, strasznie mi się pić chce. Kameralna jeszcze nieczynna, idę, patrzę: Delikatesy. Ludzie stoją, myślę tak: stanę na chybił trafił, stoję, stoję. Kupują pomarańcze, ja też kupiłem. Pić mi się chce jak cholera. Wracam do domu i mówię do żony: „Żono, uważaj. Mam trzy pomarańcze. Nie wiem, czy wiesz, o co mnie chodzi. Jedna dla Ciebie, jedna dla mnie, jedna dla dzidziusia.” A żona do mnie: „Nie wiem, jak ty, Zdziesieńku, ale swoją pomarańczę sceduję na dziecko.” Potworne, ale co było robić, ja też sceduję. Pić mi się chce do stu diabłów. Wracam do sklepu. Kupuję sześć pomarańczy. Wracam i mówię do żony: „Uważaj, żono, mam sześć pomarańczy, dwie dla Ciebie, dwie dla dzidziusia i dwie dla mnie.” A żona na to: „No wiesz, Zdzisiu, ja swoje sceduję na dziecko.””

„Oszalała dziewczyna o iskrzących oczach, długich białych palcach,
wciśnięta między głazy ścian,
z włosami zlepionymi i jękiem na wargach (…).
Kasandro,
czy ludzie uwierzą
w fontannę twej goryczy?”

„Unoszę mą miednicę ku Bogu,
by poznała prawdę o tym,
jak kwiat przebija się przez długą zimę.”

„usta kobiety
całują pomarańczą
mówią cytryną”

„Mówię do ciebie tak cicho jak ptak
o świcie słońce upuszcza w twoje oczy
Mówię do ciebie tak cicho
jak ty do mnie”