„Will Smith nauczył mnie szacunku dla fanów. Poznaliśmy się, gdy już kończono nagranie płyty. Pomyślałam sobie wtedy, że nawet, jeśli nigdy nie zdobędę takiej popularności, jaką ma on, będę zawsze traktować innych, jak robi to Will Smith.”

„Czy owce same skarżą, czy są obwiniane, zawsze tylko wilki ciągną je do lasu.”

„Nie podoba mi się sposób, w jaki Chińczycy traktują Tybetańczyków, bo uważam, że nikt nie powinien być niemiły dla innych. Kiedy doszło do trzęsienia ziemi, pomyślałam: A może to karma? Może coś złego dzieje się wtedy, gdy nie jest się miłym?”

„(…) musicie nauczyć się patrzeć w zupełnie inny sposób. Tylko wtedy będziecie mogli odkryć to, czego inni nigdy nie zauważą.”

„Piszę taką muzykę jaką lubię. Jeśli podoba się innym ludziom, to w porządku, mogą iść do sklepu i kupić sobie płyty. A jeśli im się nie podoba, to zawsze mają Michaela Jacksona do posłuchania.”

„Will zastanowił się, co robić. Jeśli wybierze jedną drogę z wielu, wszystkie niewybrane zgasną jak zdmuchnięty płomień świecy, jakby nigdy nie istniały. W tej chwili wszystkie wybory Willa istniały jednocześnie. Ale żeby zachować je wszystkie, należało nic nie robić. Musiał w końcu dokonać wyboru.”

„Kiedy byliście mali, być może ktoś wam czytał banalną bajeczkę - słowo "banalną" znaczy tutaj: "niewartą czytania" - o chłopczyku, który wywoływał wilka z lasu. Bohaterem tej bajeczki jest mały męczydusza, który krzyczy "Wilk! Wilk!", chociaż wilka nie ma w pobliżu, i za każdym razem łatwowierni wieśniacy pędzą mu na pomoc, aby przekonać się, że to był tylko żart. Ale raz chłopczyk krzyknął "Wilk! Wilk!" wcale nie dla żartu - tylko nikt mu już nie przybiegł na pomoc. Wilk zjadł dowcipnisia, i na tym, Bogu dzięki, bajeczka się kończy.
Morał z niej płynie oczywisty: "Nie osiedlaj się tam, gdzie wilki hasają na wolności" - chociaż ten, kto wam czytał tę bajeczkę, na pewno twierdzi, że jej morał brzmi: nie kłam, bo pożałujesz. Byłby to strasznie głupi morał, ponieważ wszyscy wiemy, że kłamstwo bywa czasem nie tylko pożyteczne, ale i wskazane.”

„(…) podczas kręcenia filmu nikt nie zdawał sobie sprawy, że ta fraza zdobędzie tak wielką popularność. Mówiąc szczerze, miałem ochotę ją zmienić, ponieważ moim zdaniem nie brzmiała zbyt dobrze: „Albibek” czy jakoś tak. Te dwa l w środku wszystko psuły. Proponowałem reżyserowi inną wersję: „I will be back”, ale nie zgodził się. Tłumaczyłem, że Terminator pochodzi z innego świata, jest obcy w Ameryce i dlatego posługuje się wyuczonym angielskim, który z definicji brzmi sztucznie, podręcznikowo. Konstrukcja I will wydawała mi się bardziej na miejscu. James Cameron jednak postawił na swoim… no i okazało się, że cały świat oszalał na punkcie tego jednego zdania. To niesamowite. Podobnie zresztą stało się w przypadku kwestii „Hasta la vista, baby” – też nie miałem pojęcia, że zrobi ona taką karierę. Tego się nigdy nie wie. Teraz często wykorzystuję swoje filmowe teksty podczas publicznych wystąpień. Kiedy na przykład spotykam się z dziećmi w szkołach i zachęcam je do sportowego trybu życia, zawsze na końcu dodaję: „I pamiętajcie – jeżeli będziecie dbać o swoje zdrowie, uczyć się dobrze i trzymać z dala od narkotyków, to ja do was wrócę… I’ll be back”.”

„Ten album jest bardzo emocjonalny i nostalgiczny. Czuję, że nagrałem takie piosenki jakich sam chciałbym słuchać. Bez napinania się, ciśnienia i presji na cokolwiek. Jestem dumny z tej płyty. Cieszę się też, że pokazałem inny smak na płycie koncertowej.”

„Nigdy nie byłem mistrzem; jestem jedynie fanem efektywności.”