„Prawa starzeją się i niekiedy umierają.”

„Życie jest cierpieniem – odrzekł sentencjonalnie – Urodzić się to znaczy cierpieć. Starzeć się znaczy cierpieć. Stracić miłość to też oznacza cierpienie. Umieranie to cierpienie…”

„Istnieją ludzie biedni, którym trudno jest żyć i niekiedy prawie wegetują.”

„Gdy ludzie umierają w imię prawa, znajdą się tacy, którzy będą ich opłakiwać, lecz gdy umierają w imię nadrzędnej zasady, kto się nad nimi użali?”

„Jestem przekonany, że nie dożyję wiele ponad trzydziestkę. Niekiedy z przykrością myślę o śmierci. Ale równie często myślę, że warto nie starzeć się, nie mieć brzucha, psujących się zębów, Legii Honorowej… Tyle tylko, że przedtem należy żyć.”

„Wielcy ludzie też błądzą, niekiedy nawet tak często, iż prawie ulegamy pokusie, by uważać ich za miernych lub małych.”

„Starzenie się ludzi podlega zaprawdę prawom dziwnym. To co w twarzy stanowiło jej piętno charakterystyczne, jej właściwość, z wiekiem nie ginie, ale się uwydatnia.”

„Niektóre rzeczy się zapomina, niektóre znikają, a niektóre umierają. I nie ma w tym prawie nic tragicznego.”

„Jesteśmy nikłymi płomykami, zaledwie ochranianymi słabymi ścianami przed nawałnicą rozpadu i bezsensowności, w której trzepocemy się i niekiedy prawie że toniemy.”

„Zamknij oczy. Ale nie umieraj, masz prawo do płaczu. A potem wstań i walcz o następny dzień.”