„Kto kocha, ten odjeżdża. Ale to bardzo smutna pociecha przed podróżą.”

„Nie darz nienawiścią nikogo, nawet złych ludzi. Żałuj ich: nigdy nie zaznają jedynej pociechy w naszym smutnym życiu: czynienia dobra.”

„Towarzysz Tito kochał łowy, kobiety i podróże, a my kochaliśmy towarzysza Tito.”

„Wrócili jeszcze na ojczyznę umrzeć, ale z nich już w gazdostwie niewiele pociechy. Wyssała im siły Ameryka. Krwawo naprawdę te dolary zdobyte. I refleksja się smutna zastanowi: czy warte straconego zdrowia.”

„Czy duchy są wdzięczne za pamięć tym, których kochali na ziemi?
„O wiele więcej, niż sądzicie; podnosi to ich szczęście, gdy są szczęśliwe; jest im pociechą w nieszczęściu.””

„Kochaj cierń, co dolega, i kamień, co nuży. Jakże ci słodki będzie kiedyś kres podróży.”

„Miłość i odległość geograficzna. Kiedy człowiek, którego się kocha, odjeżdża pociągiem, odczuwa się czasem całkiem wyraźnie swego rodzaju ulgę. Uchodzi się rzeczywistości, można całkiem spokojnie znowu obcować z wyobrażeniem.”

„Mądry człowiek, mądry chrześcijanin musi czynić wszystko, by uwolnić się od smutnych myśli i w każdym czasie znajdować ucieczkę w myślach niosących pociechę, które przemieniają cierpienie w okazję do miłości, zasługi, obecnej i wiecznej radości.”

„Słyszą i widzą i właśnie dlatego twierdzą,
Że mają prawo domagać się od myśli pociechy.
Pociechy i ukojenia nie prawdy.”

„Łzy są pociechą nieszczęśliwych.”