„Człowiek nie może umniejszyć Bożej chwały, odmawiając Mu czci, tak jak szaleniec nie może zgasić słońca, pisząc słowo „ciemność” na ścianach swojej celi.”

„Człowiek może być zakochany jak szaleniec, ale nie jak głupiec.”

„Był czas gdy czczono Słońce. Przez wiele stuleci budowano mu wieże, złociste ołtarze, składano hołd o świcie, aż w toku wydarzeń wygasł człowiek dla Słońca, które dalej świeci…”

„Ale kto wie, co mówiła w ciemności, gdy była sama, w gorzkie bezsenne noce, myśląc o swoim życiu, z każdym dniem uboższym, w czterech ścianach pokoju, w którym czuła się uwięziona jak leśne zwierzątko w ciasnej klatce.”

„Człowiek jeśli zamierza żyć bez życia i kochać bez miłości, jest szaleńcem.”

„Czcij świętą prostotę, a nie bezład bogaty w słowa!”

„Człowiek w obliczu nocy czuje się niepełny w swoim człowieczeństwie. Widzi ciemność i odczuwa swą ułomność.”

„Człowiek powininen wyznaczyć swoje cele najwcześniej jak może i poświęcić całą swoją energię i talent, aby je osiągnąć.”

„Ale słowa… One wabią nas w ciemności, umysł zaś nadaje im kształt na własną modłę.”

„Może się wstydził tego, co mi wyznał, był bowiem człowiekiem bardzo konwencjonalnym. Piszę to słowo z ironicznym uśmiechem a przecież, jeśli wsłucham się w siebie znajduję jedynie podziw i ufność, bo wyraz ten przypomina mi cichą wieś, widzianą z ruchliwej szosy, tchnącą spokojem, obiecującą tyle wypoczynku swymi strzechami i ścianami z kamienia.”