„Nie wiem, czy to się rzuca w oczy, ale Barbara piecze tylko i wyłącznie szarlotkę. Dlatego u nas nie ma dnia na planie, żeby w kuchni, czy w pokoju nie było jabłek. Jak wchodzimy do serialowej kuchni i nie ma jabłek, to znaczy, że nie ma zdjęć.”

„Zrobiłem to. Spaliłem ich ciała w piecu w mojej kuchni.”

„Nie lubię oglądać filmowej kuchni. Świadomość planu odbiera mi przyjemność z oglądania filmu. Dlatego staram się nie pojawiać na planach filmów, do których piszę muzykę.”

„Dzisiaj przeszukałem całe mieszkanie w poszukiwaniu pokoju. W końcu wieczorem znalazłem go w kuchni.”

„Komponowanie jest jak gotowanie. Miesza się różne składniki, żeby wyszedł smaczny utwór. I tak jak w kuchni: czasem „mniej” znaczy „więcej.””

„Gotować nauczyłem się na studiach, kiedy z niczego trzeba było zrobić coś. Właściwie cały czas eksperymentuję w kuchni. Łączę smaki. W książkach kucharskich z różnych stron świata podpatruję przepisy. Jeśli coś wpadnie mi w oko, próbuję przenieść to do swojej kuchni, na przykład kurczaka, do którego zawsze dodaję coś swojego, co będzie w kontrze do podstawowego smaku – pomarańcze, trochę imbiru.”

„Ten wysoki, postawny mężczyzna przydybał mnie w kuchni i poprosił, żebym go uświadomił, co to znaczy pić po polsku, bo wiele o tym słyszał. Nie byłem specjalistą od tych spraw ani pijakiem, ale moja patriotyczna duma kazała mi zachować się godnie. Do wysokiej szklanki wlałem w równych proporcjach piwo, wino, wermut, wódkę i trochę likieru do smaku, po czym powiedziałem Chandlerowi, że trzeba to wypić duszkiem. Był zachwycony, że wreszcie pozna lokalny obyczaj. Kiedy go przeniesiono z kuchni na leżankę, mimo zamkniętych oczu wyglądał na szczęśliwego.”

„Szefową kuchni była pani Blutkind, ku­charka z Berlina. Z kolei kucharka Constance Manziarly przygotowywała potrawy zgodnie z zasadami diety. Na Fuhrera czekał specjalna „Kastanienwasser” oraz dwie butelki wody o temperaturze pokojowej, bo pił tylko taką. Nasza kucharka robiła mu „ciasto Fuhrera”: jabłkowe, pieczone na blasze, z rodzynka­mi, cynamonem, orzechami. To było ciasto! W nocy, o 3–4 nad ranem, Fuhrer przychodził do kuchni sam po kawałek. Ona była z tego bardzo dumna, że tak w środku nocy sięgał po jej ciasto.”

„Jedynym przedmiotem studiów władcy powinna być wojna. Pokój powinien traktować wyłącznie jako moment oddechu (…), który ma mu umożliwić przeprowadzenie planów wojennych.”

„Zamykam oczy i widzę złote iskry. Czuję zapach jabłek. Branwen. Zapach piór sokoła siedzącego na mojej rękawicy, gdy wracam z łowów. Złote iskry. Widzę jej twarz. Widzę krzywiznę policzka, mały, lekko zadarty nos. Krągłość ramienia. Widzę ją… Noszę ją… Noszę ją na wewnętrznej stronie powiek.”