„Twarz wtulamw miękką pierś przestrzeni,słyszę jak pękatwardy orzech niebaroztrzaskany pięścią grzmotu.Za chwilę kroplezmyją z mojej twarzycieniutkie strużki tęsknoty.”

„Czego oczekuję od ciebie, miłości? Byś była ze mną tak często, jak to możliwe, bym mogła słyszeć twoje – kocham cię – bym mogła cię przytulić i poczuć blisko. Bym w słowach – kocham cię – czuła to, co czuję, bym mogła bez lęku opowiadać o moich tęsknotach, byś umiała unieść to spokojnie lub się na mnie zezłościła z tym cudownym uśmiechem i zaciśniętymi pięściami.”

„W moim magicznym domu
wszystko się zdarzyć może.
Same zmyślają się historie,
sam się rozgryza orzech.”

„Księżyc to nie drzwi przecież. Tylko twarz własna,
blada jak pięść człowiecza gniewnie zaciśnięta.”

„Dług: twardy orzech do spłacenia.”

„Jej twarz to niezgłębione połączenie oddalenia i bliskości, tęsknoty i rezygnacji, ciekawości i obojętności, nieustanna i czarująca dysharmonia bytu i niebytu – i odkrył nagle, że żadna twarz nie obchodziła go dotąd tak bardzo.”

„To jest powiedzenie głośno, to jest takie uderzenie pięścią w stół, mimo że być może ten stół jest chroniony jakąś miękką tkaniną, jak to w sądzie, ale Rosja nie lubi słuchać tego z innych ust niż polskie. Bo to łatwo jest na terenie międzynarodowym powiedzieć, że to tylko Polacy mają jakiś taki antyrosyjski gen i bardzo często na zachodzie słyszymy coś takiego, no bo to są w zasadzie takie sąsiedzkie porachunki, może byście się wreszcie dogadali jakoś. Tu nie ma się co dogadywać, tutaj w grę wchodzi historia.”

„Serce jest jak orzech, z którego wyrasta drzewo tętnic i żył.”

„Co chwilę słyszymy kolejne deklaracje polityków. Ale czy w nie wierzymy? Ludzka naiwność też ma jakieś granice.”

„Na pięść, jako argument, bywa też pięść argumentem.”