„Kiedy patrzę w nieobecne twarze narkomanów,
błądzących po dworcach z biletem
do portu UNICESTWIENIE,
jak po archipelagach wysp bezludnych…
– boję się myśleć o trajektoriach ich odlotów,
Ocean chemicznych obłoków nie zna litości.”

„Nawet najzacieklejsza bestia zna choć cień litości, ja nie znam, więc bestią nie jestem.”

„Ocean, jakby był zbyt wielki, zbyt potężny na pospolite cnoty, nie zna ani współczucia, ani wiary, ani prawa, ani pamięci.”

„Godną litości rzeczą jest myślenie, że się jest nauczycielem, jeśli nigdy nie było się uczniem.”

„Stojący w porcie statek jest bezpieczny, ale statków nie buduje się po to aby stały w portach.”

„Zdolność myślenia nie zna granic.”

„Z wyzwaniem rzucam światu w twarz rękawicę i obserwuję jak upada ten karłowaty olbrzym. Jednak jego upadek nie uciszy mojej nienawiści. Podobny Bogu będę błąkał się wśród obłoków świata.”

„W przeciwieństwie do mnie, generał von Schweppenburg, który prawdopodobnie dobrze zna Brytyjczyków z czasów pokojowych, nigdy nie spotkał się z nimi w boju.”

„W naszych realiach teatr potrzebuje twarzy, która będzie firmowała jego dokonania. Osoby, którą publiczność widziała w artystycznych przedsięwzięciach, zna jej gust, talent, wie, jakiego repertuaru i jakiej wizji może się po niej spodziewać. Ta twarz musi być twarzą artysty.”

„(…) dla każdego, kto podejmuje zadanie przewodnika w krainę zjawisk chemicznych, droga osobliwie jeży się od trudności. Przede wszystkim z samej istoty procesu chemicznego wynika, że dla nas dostępne są tylko początek i koniec jego, i tak w procesie rdzewienia żelaza spostrzegamy jedynie gotowy produkt – rdzę… Ta swoistość świata zjawisk chemicznych tłumaczy nam, dlaczego tyle mozołu potrzeba do wprowadzenia ucznia w zakres myślenia chemicznego, do przezwyciężenia pokusy traktowania chemii jako umiejętności podług recepty.”