„Za oknem lało, słychać było tylko dźwięk gumowców w błocie. Obudziłem Micka i zapytałem, czy słyszy. „Kto to?” – zapytał. „To mój ogrodnik Jack. Słyszysz, jak skacze?”. Zacząłem brzdąkać coś na gitarze, nucąc to „Jumping Jack”. W pewnym momencie Mick, nucąc ze mną, dorzucił „flash” i tak powstał Jumping Jack Flash.”

— Keith Richards

Źródło: wyborcza. pl, 14 listopada 2010 http://wyborcza.pl/1,75480,8656381,Rolling__Life_.html#ixzz15jK1cbch

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

dźwięk , okno , zapytać , blondyn , powstać

Keith Richards 26

brytyjski muzyk rockowy, gitarzysta (The Rolling Stones) 1943

Podobne cytaty

„Nie słyszysz tego? – zapytałaś.”

Jodi Picoult (1966)

Kiedy kogoś kochasz, to wymawiasz jego imię zupełnie inaczej. Słychać, że w twoich ustach jest bezpieczne.
Krucha jak lód

„Nie słyszysz tego? – zapytałaś. – Kiedy kogoś kochasz, to wymawiasz jego imię zupełnie inaczej. Słychać, że w twoich ustach jest bezpieczne.”

Jodi Picoult (1966)

Krucha jak lód

„Słyszałeś kiedyś skargę umarłego? -zapytała.
– Nie, doña Eduviges.
– Tym lepiej dla ciebie.”

Juan Rulfo książka Pedro Páramo

Pedro Páramo (1955)

„Powstał mit mówiący o tym, że była opozycja demokratyczna wywodząca się z ruchu „komandosów” i od tego wszystko się zaczęło. I oni potem mieli obalić komunizm. Aleksander Kwaśniewski wręczając Ordery Orła Białego Jackowi Kuroniowi i Karolowi Modzelewskiemu mówił, że to oni pierwsi podjęli walkę z reżimem. Od nich miało wszystko się zacząć. Tak, jakby nie było „Żołnierzy Wyklętych”, powstania antykomunistycznego, innych ruchów opozycyjnych. A oni chcieli przecież jedynie „socjalizmu z ludzką twarzą.””

Leszek Żebrowski (1955) polski historyk, ekonomista i publicysta

Tak jakby bydlę w ogóle mogło mieć ludzkie oblicze.
Źródło: Leszek Żebrowski o „Mitach przeciwko Polsce”, blogpress.pl, 20 stycznia 2013 http://www.blogpress.pl/node/15602

„W pewnej chwili Pas zaczął nucić Pierwszą Brygadę. Coraz głośniej. Obecni podchwycili słowa i melodię. Rytm marsza towarzyszył dygotom domku. Po Brygadzie śpiewaliśmy Białe róże, potem już inne piosenki, jedna wypływała z drugiej: Rozmaryn, Ułani pod okienkiem, Czerwony pas, Jak dobrze nam zdobywać góry, Otwarte okna.”

Teresa Sułowska-Bojarska (1923–2013) polska poetka i prozaik

Padały bomby, pociski z nieba i z ziemi, a my śpiewaliśmy jak w transie, porwani melodią pieśni legionowej, żołnierskiej, harcerskiej. Nikt nie myślał, co może stać się w każdej chwili. Nikt już się nie bał. Nawet ja straciłam nieustające dotąd poczucie strachu. Niech się dzieje, co ma się dziać, my śpiewamy, wszystko jedno. Zrobiło się prawie wesoło.
o powstaniu warszawskim 1944.
Źródło: Teresa Sułowska-Bojarska, Codzienność. Sierpień-wrzesień 1944, op. cit., s. 170.