„(…) często poznawałam osobliwą schedę, jaką podróżnikowi zostawia po sobie czas: tęsknotę i chęć ponownego odwiedzenia miejsc, w których się kiedyś było, odbycia wędrówki dawnymi tropami, ponownego odkrywania czaru tamtych dawnych chwil. Czasami trafiamy ponownie w miejsce, nieszczególnie zachowane w naszej pamięci, ale przez wzgląd na wspomnienia odczuwamy wielką przyjemność powrotu w te strony. Lecz jeśli nawet odnajdujemy owe miejsca, są już one zupełnie inne.”

— Elizabeth Kostova

Historyk
Źródło: rozdział 10, s. 81

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

przyjemność , zachowanie , czas , miejsce , powrót , kieliszek , chwilka , nasi , czar , chęć , poznawać , wzgląd , tęsknota , odbyć , wędrówka , odczuwanie , trop

Elizabeth Kostova 7

1964

Podobne cytaty

„Czy to nie śmieszne: nawet nasze czasy będą kiedyś nazywali dobrymi dawnymi czasami.”

Alberto Moravia (1907–1990) włoski powieściopisarz, nowelista i dziennikarz

„Myślę, że jakaś forma emigracji potrzebna jest każdemu z nas. To ona uczy poznawać na nowo, odkrywać znaczenia obcych do tej pory zapachów, słów: kochać, tolerować, dawać szansę przypadkowi, ryzykować… Jeśli choć raz przekroczy się tę granicę – nie ma już powrotu. Dziś więc mam sny emigranta, który stoi po drugiej stronie. Jest w nich zupełnie inna niż kiedyś melodia życia.”

Mariusz Zalejski (1959) aktor polski

Źródło: Melodia życia – druga część rozmowy z Mariuszem Zalejskim http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1192/Melodia-zycia-druga-czesc-rozmowy-z-Mariuszem-Zalejskim.html

„W NRD poznaję chłopca, który gra w zespole na gitarze. Po powrocie zaprasza mnie na próbę. Tego dnia wydobywam z siebie pierwszy żarliwy krzyk do mikrofonu. Odkrywam źródło prawdziwej przyjemności.”

Katarzyna Nosowska (1971) polska piosenkarka rockowa

Źródło: "A. Ja żem jej powiedziała", Warszawa 2018

„Myślę też o pracy dla ludu i to ludu rdzennie polskiego, takiego, jaki znam tylko teoretycznie. Kreślę więc tych słów kilka, bym kiedyś mogła się przekonać, co się stanie z memi mrzonkami, czy nie rozpierzchną się one jak owe sny dawne o uniwersytecie, o wszystkich skarbach, których miał mi dostarczyć.”

Marcelina Kulikowska (1872–1910) polska dramatopisarka i poetka

notatka, 1897.
Źródło: Kultura książki w Krakowie doby autonomii galicyjskiej, praca zbiorowa pod red. Marii Kocojówy, Wydawn. „Wiedza o Kulturze”, 1991, s. 113.