„Z tym filmem jest taki problem, że jest genialny. Zaprezentowana tam postać Amadeusza jest genialna, Milos Forman fantastycznie to wyreżyserował. Ciężko jest się z czymś takim zmierzyć. Na pewno u nas w teatrze będzie to inne. Zresztą już sam scenariusz teatralny różni się od tego filmowego. Jest obawa do porównywania nas do filmu, ale spektakl teatralny rządzi się swoimi prawami. Ta postać może jest tą samą, jeśli chodzi o warstwę historyczną, ale w teatrze i w filmie wygląda ona zupełnie inaczej. W filmie można przedstawić tę postać w zupełnie inny sposób, można zrobić zbliżenie, a tutaj jesteśmy na żywo, jesteśmy jeden do jeden i to jest zupełnie coś innego.”

—  Łukasz Chrzuszcz

odpowiedź na pytanie, czy nie boi się porównywania swojej roli – Amadeusza – do kreacji z filmu Amadeusz.
Źródło: Amadeusz – rockman z ADHD „Dziennik Teatralny”, 25 lutego 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/27310

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 2 lipca 2022. Historia
Tematy
problem , czytanie , prawo , postać , warstwa , scenariusz , jeden , inny , ciężki , żywy , obawa , chodzić , zrobienie , zbliżenie , teatr , spektakl
Łukasz Chrzuszcz Fotografia

Podobne cytaty

„Telewizja nie jest dobrym medium. To coś pośredniego między teatrem a filmem. Np. adaptacje BBC, one zawsze są w połowie filmowe, w połowie teatralne. Bardzo długie sceny – jak w teatrze i bardzo interesujące efekty wizualne, zdjęcia – jak w filmie. Nie zawsze jest to szczęśliwe małżeństwo.”

Ronald Harwood (1934) brytyjski dramatopisarz i scenarzysta filmowy pochodzenia południowoafrykańskiego

Źródło: Wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=19673

Igor Michalski Fotografia

„Coraz bardziej zaznacza się podział na aktorów teatralnych i filmowych. Aktorzy teatralni są znakomitymi rzemieślnikami, są oddani swojemu teatrowi.”

Igor Michalski (1957) polski aktor

Źródło: „Głos Wielkopolski”, 8 maja 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mmme.htm

Bogdan Baer Fotografia

„W serialach grają aktorzy teatralni, więc i teatralne przesądy przechodzą razem z nimi do filmu. Np. jak upadnie scenariusz, to trzeba go przydeptać. Nie powinno się gwizdać, chyba że w ramach roli, bo to może przynieść nieszczęście. W teatrze nie je się też pestek, bo to znaczy, że będzie bieda…”

Bogdan Baer (1926–2002) polski aktor

Źródło: Małgorzata Karnaszewska, Bogdan Baer – Cieszę się, że nie jestem amantem http://www.nadobre.pl/18876/bogdan-baer-ciesze-sie-ze-nie-jestem-amantem.html

Maria Pakulnis Fotografia

„Nie lubię rozróżniać gry w filmie, teatrze telewizji czy na deskach. Specyfika warsztatu polskich aktorów uwarunkowana jest ciężką, ciężką i jeszcze raz ciężką pracą już w szkole oraz czynnikami polityczno-geograficznymi. Student szkoły teatralnej czy filmowej otrzymuje wachlarz technik aktorskich intensywnie ćwiczonych przez cały okres szkoły. Wyposażony w taką wiedzę i umiejętności, przygotowany jest zarówno do gry w teatrze, jak i w filmie. Wielokrotnie zetknęłam się z pozytywną oceną umiejętności i gotowości polskich aktorów.”

Maria Pakulnis (1956) aktorka polska

Źródło: Marta Zastawna, Maski zostawia się w garderobie, „Dziennik Elbląski”, 11 kwietnia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/28214

„Tak naprawdę Teatr TV ciągle ewoluuje, jest to forma znajdująca się w ciągłym ruchu. (…) zaczynał on funkcjonować 40 lat temu jako teatr, pierwsze kilkadziesiąt spektakli to były widowiska sfilmowane na deskach scenicznych. Zresztą przez wiele lat to był teatr fotografowany w studiu, a telewizja była tylko jego medium, wymogiem technicznym. Z czasem Teatr TV zaczął coraz bardziej zmierzać w stronę filmu telewizyjnego i tak to wygląda dziś. Stan taki wynika z kilku powodów: coraz większej liczby filmów w ramówce telewizji, realizacji spektakli Teatru TV na taśmie filmowej czy reżyserowania widowisk przez twórców związanych z filmem, co kiedyś było nie do pomyślenia. Na ten proces wielu narzeka, bo naturalizm filmu i umowność teatru bardzo trudno ze sobą połączyć. Czasem jest to robione na siłę, powstaje rażąco dosłowny teatr albo sztuczne kino. Jednak równie często efekt jest bardzo dobry; chociażby dlatego, że pojawia się coraz więcej tekstów pisanych specjalnie dla Teatru TV.”

Tadeusz Nyczek (1946) polski krytyk literacki, teatralny i plastyczny

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Trójmiasto, 31 maja 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/czytc.htm

Jacek Braciak Fotografia

„Szkoła aktorska uczy techniki, która wymagana jest w teatrze. Jeśli ktoś chce występować w teatrze, to moim zdaniem szkoła teatralna jest niezbędna. Chodzi na przykład o odpowiednią emisję głosu. Natomiast jeśli chodzi o granie w filmie, to myślę, że szkoła aktorska nie jest potrzebna.”

Jacek Braciak (1968) polski aktor

Źródło: Grzegorz Wojtowicz, Orły 2003. Rozmowa z Jackiem Braciakiem, stopklatka.pl, 14 marca 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=13486

Barbara Lubos-Święs Fotografia

„Jest taka zasada w teatrze, że łatwiej jest grać osobie starszej postać dużą młodszą, czy wręcz postać dziecka niż odwrotnie, kiedy to młody aktor ma zagrać starszą osobę.”

Barbara Lubos-Święs (1971) polska aktorka

Źródło: „Dziennik Teatralny”, 16 maja 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zczp.htm

Jadwiga Jankowska-Cieślak Fotografia

„Zupełnie czego innego wymaga film, a czego innego teatr. To trochę tak, jakby zamykało się jedną furtkę i otwierało drugą. W teatrze nie korzystam z możliwości i umiejętności, jakie daje mi kino. Na pewno. Proces budowania roli we obu tych dziedzinach polega na czym innym. Dla mnie w ogóle są to dziedziny wykluczające się nawzajem. W teatrze zapominam dokładnie o stylu pracy, jaki panuje na planie filmowym, i stosuję zupełnie odmienny. Także odwrotnie – staram się nie przenosić do kina swoich teatralnych doświadczeń i metod. (…) Po latach doświadczeń podejrzewam, że im bardziej jest się prawdziwym, naturalnym, im bardziej bazuje się na zwykłych, przeciętnych, ludzkich, nie sztucznych odruchach – tym lepszy jest rezultat. I to, w moim przekonaniu, zasadniczo różni pracę aktora w filmie od pracy w teatrze.”

Jadwiga Jankowska-Cieślak (1951) aktorka polska

Źródło: „Teatr” nr 10, 1993

Marina Abramović Fotografia

„Tym różni się performance od teatru, że ja niczego nie udaję, nie robię żadnych prób, nie mam scenariusza. Długo nie potrafiłam zaakceptować faktu, że w teatrze istnieje coś takiego jak prawda artystyczna i że aktor, który udaje, może być tak samo autentyczny jak ja w moich akcjach. Ale jednak teatr uczy kontrolować emocje, dystansować się do siebie.”

Marina Abramović (1946) jugosłowiańska artystka intermedialna

Źródło: rozmowa Marioli Wiktor, Gwiazda wycięta na brzuchu, „Gazeta Wyborcza”, 5 października 2012.

Krzysztof Garbaczewski Fotografia

„Studiowałem filozofię i zastanawiałem się, czy zdawać do szkoły teatralnej czy filmowej. Zorganizowałem ekipę i nakręciliśmy film. Był bardzo zły, ale nie o to chodzi. Oglądając go miałem wrażenie, że jego język jest bliższy teatrowi niż filmowi, i ostatecznie wybrałem krakowską PWST. Jednak moje podejście do teatru na początku było dość klasyczne.”

Krzysztof Garbaczewski (1983)

Źródło: Aneta Kyzioł, Ja mogę mówić, „Polityka” nr 5, 1 lutego 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/132072.html

Pokrewne tematy