„Nie dlatego wyrzuca się dziesięć przykazań na złom, iż jest to rozsądne, ale dlatego, że rozum sam z siebie nie daje człowiekowi siły do ich zachowania. Z tego powodu rozum potrzebuje Boga, a Bóg rozumu.”

„Gdyby Bóg obdarzył go drugim rozumem, to ten rozum umarłby z samotności.”

„(…) życie ludzkie wymaga przede wszystkim umiejętności rachunku i liczby; utrzymujemy się przy życiu dzięki liczbie i umiejętności rachunku; one to bowiem ratują śmiertelnych (od zagłady). (…) to rozum zawsze steruje ludźmi i ratuje ich (od zagłady). Człowiekowi dana jest umiejętność rachunku, a jest to rozum boski; bowiem rozum ludzki zrodził się z rozumu boskiego i on to daje każdemu człowiekowi środki do życia i odżywiania się. We wszystkich umiejętnościach zaś ujawnia się rozum boski, ucząc ludzi wszystkiego, co czynić trzeba dla wygody oraz pożytku. Bowiem nie człowiek wynalazł umiejętności, lecz bóg.”

„Dobry Bóg sam ma to, czym nas obdarował. Wolą wolę. Odbiera ludziom rozum, kiedy chce.”

„Nie dla wiwatów człowiekowi dłonie
Nie dla nagrody przykazania boże”

„Kogo Bóg chce zgubić, temu rozum odbiera.”

„Chrześcijaństwo od samego początku chciało przemawiać głosem rozumu i – by tak rzec – zmuszać rozum do pracy, przywrócić go jemu samemu, obdarzając słaby rozum wewnętrzną siłą.”

„Jest coś, co człowiekowi wiele przyjąć i ująć może dobrego mniemania i wziętości, a to jest zachowanie, a spólna przyjaźń z kim, kto ją wiedzie; bo to rozum pokazuje, iż jakiego kto sobie przyjaciela obrał, z kim za jednego żyje, takim i sam być musi.”

„Kogo Bóg chce zgubić, wpierw mu rozum odbiera.”

„Kogo bogowie mają zniszczyć, temu najpierw odbierają rozum.”