„Kocimi łapkami po klawiaturze
żegna nas dzień.”

„Kot nie porzuca łapania myszy mimo wynalezienia łapek.”

„Dla Pani Dmochowskiej przesyłam ewentualnie serdeczne pozdrowienia (ale nie całowanie jakichś łap).”

„Lizusi są wierni. Gotowi twoją krew zlizywać z łap twego oprawcy.”

„Łagodna kobieta to niby łapka kocia, uściśnij ją nieco, a uczujesz pazurki.”

„Modlić się i wierzyć to nic… Iść do Komunii, trzymając wyciągniętą łapkę… ha! … to coś mojego, żebyście wiedzieli!”

„– Kolor ma jak nie przymierzając kupa. Zgniła, czy co? Nie dotykaj, parchów dostaniesz.
– Jak mam niby zdjąć z haczyka bez dotykania? – uniósł się Walery. Rybka rzeczywiście nie wyglądała apetycznie.
– No to łap ją, łap, ale potem mnie dotykał nie będziesz.
„Jak bym miał na to ochotę” odszczeknął w myślach Walery, chwycił śliską, brązową rybę i zdjął z haczyka.”

„Jeśli ktoś, wierząc że czyni dobrze, zaciska pętlę na twojej szyi, powinieneś wymknąć się z jego łap i uniemożliwić mu dalsze działanie.”

„Tych oto czworga nic nie nasyci – o czym wiadomo od wieka:
Paszczy Dżakali, sępa gardzieli, łap małpich i oczu człowieka.”

„Klaszcz więc, narodzie, i sap,
Klaszcz do spuchnięcia łap,
A kto nie klaszcze, ten cap,
A kto nie klaszcze, ten kiep,
A kto nie klaszcze – tego w łeb!”