„Nie wiem, jak długo siedziałem na krześle patrząc przez okno na pustynię, ale w końcu dusza zaczęła powoli wypełniać ciało.”

„Niektórzy mówią, że odwaga siedzi na krześle, którym jest strach.”

„tak długo czekam
a ty ciągle ciągle myjesz swoje ciało
tak długo czekam
ale wiem że to co robisz robisz dla mnie
tak długo czekam
moje dłonie z głodu prawie umierają
tak długo czekam
ale wiem że to co robisz
robisz dla mnie”

„Tak długo, jak wyznajesz filozofię siedzenia, tak długo będziesz miał wzorzec myślowy siedzenia, a jak długo będziesz miał myśli siedzenia, tak długo twoim czynem będzie siedzenie.”

„Kiedy ciało jest smutne, serce powoli umiera.”

„Dusza i ciało są jak małżeństwo. Muszą zestarzeć się jednocześnie. Inaczej dusza zamęczy ciało lub ciało dusze.”

„Zrozumiałem, że choćby nie wiem jak się kogoś kochało, długo nie widziana twarz w końcu zaciera się w pamięci.”

„Plecy bolą od siedzenia na krześle – bolą w tym miejscu, w którym na obrazach aniołom wyrastają skrzydła?…”

„Z opuszczonymi rękami stał w oknie, patrząc w puste niebo. Nie czekał na wschód słońca. Wschód to był tylko kierunek, na który wychodziło okno.”

„Nikt naprawdę nie wiedział, za co siedzi, ile siedzi, jak długo będzie jeszcze siedział.”