„Skąd bierzecie takie dzwonki?”

„Lubimy niezachwiane osądy i może poniektórym wszystko jedno, skąd je biorą, mnie natomiast nie jest wszystko jedno (…). Nie należy mącić sobie jasności spojrzenia przez znajomość rzeczy, powiedzą ludzie, którym jest wszystko jedno, skąd biorą się ich sądy, i coś w tym jest.”

„Piosenki, piosenki,
Skąd wy się bierzecie?
Czy tak wyrastacie
Jako polne kwiecie?”

„Gdybym wiedział, skąd się biorą dobre piosenki, czerpałbym stamtąd częściej.”

„Ja nie wiem skąd się bierze ta miłość do chłopów, bo oni częściej dobijali powstańców i ściągali kamasze, niż brali udział w walce o wolność.”

„Nie wiem, skąd to się bierze, ale słowo joński wyraża dla mnie o wiele więcej, niż da się o nim wyczytać w leksykonach.”

„Skąd jednak brać postawy indywidualne jeśli indywidualność zagraża jedności – zwłaszcza w grupach bardzo słabych i niepewnych swojej wartości.”

„Nigdy nie można powiedzieć, skąd się biorą pomysły literackie. Bo to był pomysł na teatr, ale w gruncie rzeczy rodzaj takiego pomysłu natury literackiej.”

„Ja dla pana czasu nie mam,
skąd bym miała brać ten czas,
co ucieka i tak trudno go okiełznać?
I już wyczerpany temat,
nie, nie będzie pary z nas,
chociaż para z nas by może była niezła.”

„skąd pomysł, że ludzi trzeba lubić?
wychodzić naprzeciw, otwierać ramiona,
dawać, brać, a potem sporządzić rachunek,
żeby zostały już tylko pełne popielniczki.”