„W tym cały sekret, by śpiewać bez bólu. Studenci skarżą się czasem na ból gardła i mięśni. Profesorowie odpowiadają, że skoro boli, znaczy – pracuje. Porównują śpiewaków do sportowców – intensywnie trenują, więc muszą mieć zakwasy i odczuwać ból mięśni. Bzdura kompletna – kiedy śpiewa się dobrze, nic nie ma prawa boleć.”

— Aleksandra Kurzak

Źródło: Iwona Radziszewska, Tajemnica przepony http://www.dwutygodnik.com/artykul/3958/, Dwutygodnik.com nr 93/2012.

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

ból , tajemnica , śpiewać , czas , prawo , znaczenie , student , profesor , gardło , mięsień , pracujący , cały , sekret , odpowiadać , odpowiadać , mienie , sportowiec , bzdura , odczuwanie

Aleksandra Kurzak Fotografia

Aleksandra Kurzak 21

1977

Podobne cytaty

„Śpiewam przecież całą sobą, nie tylko gardłem, nie tylko przeponą, ale każdym mięśniem ciała, każdym fragmentem umysłu.”

Edyta Górniak (1972) polska piosenkarka

„Gala”, 13 listopada 2006

„Jest takie określenie niemieckie „Weltschmerz”, co znaczy ból świata i mnie odczuwanie tego bólu w jakiś sposób determinuje.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: Niewrzęda: Rany, które wynikają z empatii – rozmowa Kamili Kasprzak dla „Krytyki Politycznej” http://www.krytykapolityczna.pl/kluby-kp/publicystyka/20130922/niewrzeda-rany-ktore-wynikaja-z-empatii

„Dyrygent musi śpiewać ze śpiewakiem.”

Ewa Podleś (1952)

Źródło: „Zwierciadło” nr 6/1964, czerwiec 2010

„Bo wie że trzeba się śmiać ze wszystkiego, co boli, aby zachować równowagę i nie dać się zwariować. Wie, że nie ma nic bez bólu (…), lecz nie pozwala, by zawarty w tym komizm został przesłonięty prze ból, tak samo jak nigdy by nie pozwolił, żeby ból został przesłonięty przez komizm.”

Ken Kesey książka Lot nad kukułczym gniazdem

Lot nad kukułczym gniazdem

„Masz taki dar uleczania. Jak śpiewałaś, bolała mnie głowa. Jak przestałaś, przeszło.”

Kuba Wojewódzki (1963) polski dziennikarz muzyczny

Idol

„Mięsień ciemności mięsień mięsa
Na to samo wychodzi”

Vasko Popa (1922–1991)

Źródło: Kość kości

„Ból to jeden z elementów życia. Akceptując go, można w cierpieniu znaleźć zadziwiającą satysfakcję. A co ważniejsze, intensywne przeżywanie własnego bólu ułatwia czerpanie przyjemności z bólu innych.”

Dean Koontz (1945) pisarz amerykański

Intensywność (1995)
Źródło: rozdział 4

„Ból nie zaczął się właściwie aż do rana. Ale oczywiście rano było gorzej. O tym czasie przyszło już odrętwienie, a z nim ten tępy ból gojenia, który jest zawsze gorszy od ostrego, czystego bólu w pierwszym momencie (…) Jednakże ból był czymś co znał. Ból był jak stary przyjaciel, którego od dawna nie widział. Umiał sobie dać radę z bólem. Z bólem trzeba leżeć, a nie odsuwać się od niego. Trzeba niejako poruszać się dookoła zewnętrznego skraju bólu, tak jak się robi z zimną wodą, dopóki człowiek w końcu nie zdobędzie się na dość odwagi, by wziąć się w garść. Wtedy trzeba nabrać głęboko tchu, dać nurka i opaść aż na samo dno. A potem, kiedy już pozostałeś jakiś czas w głębi, stwierdzasz, że nie jest wcale tak zimno, jak myślałeś, gdy twoje mięśnie cofały się przed tą zewnętrzną krawędzią, kiedy chodziłeś dokoła próbując zebrać się na odwagę. Znał ból. Ból był jak walka na ringu; jeżeli do tego powracasz dostatecznie długo, nabierasz w końcu pewnego instynktu. Nigdy nie wiesz, kiedy przychodzi ani skąd się bierze, ale nagle odkrywasz że go masz i że go masz od dawna, nic o tym nie wiedząc. Tak samo jest z bólem. Ból był jak wioska u stóp góry, na której garbie, wysoko nad wsią, wybudowana jest katedra, a dzwony tej katedry bezustannie wydzwaniają pieśń o krzyżu.”

James Jones książka Stąd do wieczności

Postać: Prewitt
Stąd do wieczności

„Boli mnie głowa, ręce i nogi. Mięśnie, kości, paznokcie, włosy, zęby i serce. A najbardziej dusza.”

Anna Onichimowska (1952) polska pisarka i scenarzystka

Hera, moja miłość
Źródło: Haiku 9, s. 131

„Zdałem sobie sprawę, że jest to fach, do którego trzeba się urodzić. Wymaga określonych predyspozycji umysłu. Większość kierowców to introwertycy. Są w stanie całymi godzinami koncentrować się, nie zwracając uwagi na ból, przeciążenie szyi czy rąk. Po jednym dniu takiej jazdy ledwo mogłem się ruszać, nawet siedząc w samochodzie. Nie byłem w stanie rozprostować palców, mięśni karku, pleców. I wtedy poczułem strach. Strach, który wnika w mięśnie, który sprawia, że człowiek przestaje się kontrolować. To jak zaciskanie zębów nocą – nawet nie zdajesz sobie sprawy, że to robisz. Mówisz sobie: „Boże, skąd ten cały ból?” Ci faceci wykształcili w sobie umiejętność panowania nad własnym lękiem. Kiedy zaś lęk wymyka się spod kontroli, najwyższy czas się wycofać.”

Sylvester Stallone (1946) aktor amerykański

o kierowcach rajdowych.

Pokrewne tematy