„Ten mercedes ledwo zipie. Ja jakoś mówię… jeszcze.”

„Starcy mówią Przybosiem,
milczą Norwidem,
a ja
ledwo trzymam
język za zębami…”

„Rapgra, polska wersja.
Nie przy cudzych mercedesach.”

„Szczerze mówiąc, na urodziny pewien człowiek z Rosji podarował mi maybacha. To taki mercedes, tylko że już go nie produkują. Samochód oddałem do państwowego garażu, bo on powinien służyć prezydentowi.”

„Śmierć – to dobre dla biedaków. Przynajmniej raz się przejadą czarnym mercedesem z kierowcą.”

„Moje „luksusy” – to po prostu narzędzia pracy. Mercedes jest szybkim i niezawodnym środkiem komunikacji. Swojego sprzedałem, aby spłacić organy. Ten, którym jeżdżę, jest własnością firmy „Mercedes” i mam go jedynie w użytkowaniu. Pierwszy samochód tej marki, typu 220 D, był darem przyjaciół z berlińskiego Caritasu. I przez następne 25 lat nigdy na Mercedesach nie straciłem. Gdy sprzedawałem starannie utrzymany stary samochód, mogłem za to kupić nowy. Jestem przekonany, że gdyby Chrystus Pan żył za naszych czasów, też jeździłby Mercedesem. Nie przemieszczałby się na osiołku.”

„No cóż… był okres, kiedy kobietom imponowały wstążeczki na mundurze. Przyszedł okres, kiedy imponuje mercedes i komisowy garnitur.”

„Redaktor: Czy te dwie porażki pogorszyły jakoś morale zespołu?
Michał Winiarski: (…) morali, moralów… no to teraz już sam nie wiem, jak to się mówi.”

„(…) jest jednym z tych ludzi, o których każdy dobrze mówi, ale którzy nikogo nie obchodzą; na widok których każdemu robi się szalenie miło, ale jakoś nikt nie pamięta, żeby ich zagadnąć.”

„Ale… Ja nie wierzę w Boga.
– A kto tu mówi o Bogu? (…) Wyrażam tylko opinię Nieba. Jako ogółu.
– W niebo też nie wierzę (…).
– Jakoś nieszczególnie przeszkadza mu to istnieć.”