„Jestem dumny z bycia Afroamerykaninem, jestem dumny ze swojej rasy, jestem dumny z tego kim jestem. Mam bardzo silne poczucie dumy i godności.”

„Szlachetny odznacza się godnością, lecz nie dumą. Prostak bywa dumny, choć brak mu godności.”

„Bądź dumny ze swej rasy.”

„Jeśli jestem tym, co posiadam i to stracę, czym wówczas będę? […] Jeśli jestem tym, kim jestem, nie zaś tym, co posiadam, nikt nie może mnie pozbawić pewności ani zagrozić mojemu bezpieczeństwu i poczuciu tożsamości.”

„Miej ambicję, bądź dumny, miej imię, pamiętaj coś winien godności swej ludzkiej, ćwicz serce, w czynów stal uderzaj.”

„Jestem Nikaraguańczykiem i czuję się dumny, że w żyłach moich, w stopniu większym niż jakakolwiek inna, płynie krew Indian amerykańskich, która przez atawizm nosi w sobie tajemnicę lokalnego i szczerego patriotyzmu (…) Jestem miejskim robotnikiem, rzemieślnikiem, jak się mówi w naszym kraju, a mój ideał ogarnia rozległy horyzont internacjonalizmu, prawo do bycia wolnym i do egzekwowania sprawiedliwości, nawet jeśliby osiągnięcie tego stanu doskonałego wymagało przelania krwi własnej i cudzej (…) Najbardziej szczycę się tym, że pochodzę z łona uciśnionych, którzy są duszą i nerwem naszej rasy.”

„Znam swoją rasę, wystarczy ze spojrzę w lustro. Wiem, że jestem czarny!”

„A kim ja jestem? – Człowiekiem, nic więcej!
Czyż inni ludzie mogą być miernikiem
mojej godności? – Zresztą, jestem jeńcem:
nie zna godności, kto jest niewolnikiem!
Nie jestem księciem, bardzo się mylicie
zwąc mnie tak nadal, lecz z tego wynika,
że nazbyt drogo cenicie me życie –
taniej też można kupić niewolnika!
Umrzeć to stracić całą swą istotę,
kto przegrał wojnę, ten wszystko utracił –
jestem już martwy!”

„Nie czuję się niepełnosprawna, jestem elementem tego społeczeństwa, jestem obywatelką tego kraju i tak właściwie owszem, nie mam rąk. Każdy z nas jest inny i wszyscy się różnimy, ja mam swoje atuty, a ktoś ma inne. Bardzo ważne jest to, żebyśmy przypominali o tym, że istota ludzka ma swoją godność i tak naprawdę każdy z nas ją mam. A bardzo często o tej godności zapominamy w aspekcie różnych grup osób niepełnosprawnych.”

„To się zmienia, mamy coraz więcej osób dumnych ze swoich chłopskich korzeni. Ale z drugiej strony (…) Podtrzymujemy mity, które z jednej strony wzbudzają w nas poczucie wyższości, a z drugiej potęgują kompleksy.”