„Wszyscy jesteśmy bohaterami tej romantycznej bajki. Wszyscy jesteśmy też dziećmi kina, które w tej – jak pan mówi – bajce wychowuje nas od dziecka. Dla mnie romantyzm to nie tylko wiara w „żyli długo i szczęśliwie”, ale też w to, że koniec miłości zawsze jest traumą.”

„Wszyscy jesteśmy w końcu tylko mięsem.”

„Wyjechali na wakacje wszyscy nasi podopieczni
Gdy nie ma w domu dzieci to jesteśmy niegrzeczni”

„Wszyscy zawsze jesteśmy sobie winni przysługi.”

„Kiedy jesteśmy szczęśliwi, jesteśmy zawsze dobrzy, lecz kiedy jesteśmy dobrzy – nie zawsze jesteśmy szczęśliwi.”

„Kiedy jesteśmy szczęśliwi, zawsze jesteśmy dobrzy, ale kiedy jesteśmy dobrzy, nie zawsze jesteśmy szczęśliwi.”

„Czasami czuję się jak bohater bajki, który tak długo walił głową w mur, że ten mur w końcu się rozwalił, a on został królem i rządził długo i szczęśliwie. To prowokuje mnie do ironicznego spojrzenia na samego siebie.”

„Ci, których w supermarkecie spytaliśmy nie wszyscy wiedzieli, kto to jest Kordian. Na 87 osób, które o to zapytaliśmy, 5–6 potrafiło go ulokować, powiedzieć dwa zdania więcej o nim, o romantyzmie, czy o bohaterze romantycznym. Zgadzam się, że na tych kilku trzeba budować, jednak jeśli ktoś mówi, „Kordian Makuszyński” albo że był to bohater bajek, to jest przecież jakaś diagnoza.”

„Wszyscy staramy się zachować równowagę, pomyślała Maura. Walczymy z pokusą jak z grawitacją. A gdy w końcu upadamy, jesteśmy zawsze tacy zaskoczeni.”

„(…) jakieś zdanie albo partykuła zawsze zdoła się wślizgnąć nieznanym fortelem pomiędzy „żyli długo” a „żyli szczęśliwie.””