„Jeśli piszę wiersz, czuje się poetą. Jeśli ubieram go w dźwięki – jestem muzykiem. Może jedynie najlepiej czuję się w satyrze politycznej, bo robię to od wielu lat i wiem, że robię to dobrze. Na pewno jednak nie chcę być zaszeregowany w jakąkolwiek ramę. Po prostu prowadzę firmę o nazwie Krzysztof Daukszewicz.”

„Wierzę, że wszystko, co robisz źle,
odwróci się od ciebie,
Wszystko, co robiłem, było złe, i
jestem gotów odpowiedzieć za to,
jednak w głębi serca wierzę, że robię dobrze,
dlatego czuję, że zmierzam wprost do nieba…”

„Wiem bardzo dobrze, że nie chcę nic robić: czynić cokolwiek to stwarzać istnienie – a jest i tak wiele istnienia.”

„Piszę co czuję i nigdy nie martwię się cudzymi opiniami. Ubieram się tak, jak chcę, zachowuję się tak, jak chcę i śpiewam to, co chcę.”

„Jestem gorszy w tym, co robię najlepiej.”

„Kim chciałbym być
Poetą i chciałbym pisać wiersze
o Warszawie byłyby najpiękniejsze.
Pisałbym je nad Wisłą wymyślał z serca, z głowy,
pisałbym je w Łazienkach, na liściach kasztanowych.”

„Nigdy nie szukałem kontaktu z ludźmi. Nie robię tego. Nie wiem, być może jestem po prostu nieśmiały.”

„Ładne dziewczyny z orkiestr dętych robią dobrze partiom politycznym.”

„Wszystko, co robiłem z własnej wolnej woli, musiałem robić najlepiej, jak tylko możliwe. Taki już jestem.”

„Trzeba pisać. Żeby zarobić na chleb. I na podróż do Patagonii. Albo na Alaskę. (…) O czym pisać? O wszystkim. O poezji zatem więc. Bo wszystko jest poezją, każdy jest poetą. (…) Wszystko jest poezją, a najmniej poezją jest napisany wiersz; każdy jest poetą, a najmniej poetą jest piszący wiersze.”