„Błaznem jest ten, kto odtrąca uciechy, jakich natura mu dostarcza. Nie trzeba ani gonić za nimi, ani od nich uciekać – trzeba je przyjmować.”

„Społeczeństwo odtrąca talenty niezupełne, jak natura uprząta istoty słabe lub niedokształcone.”

„Bez względu na przypuszczania, jakim samolubem może się człowiek stać, są jednak wyraźne zasady w jego naturze, dzięki którym los innych jest dla niego ważny i dzięki czemu szczęście innych jest mu niezbędne, mimo że to nie dostarcza mu nic więcej poza obserwowaniem radości innych.”

„Szczęśliwy, kto niewinnych doznając słodyczy,
Takich uciech używa, jakich sobie życzy.”

„Potrzeba gwałtu i okrucieństwa targają naturą człowieka, człowiek przed nimi ucieka, ucieka od samotności, boi się jej i wstydzi, potem w stadzie, silny i szalony, zadaje i szerzy gwałt, jest ślepy, jest głuchy, ale jest silny, ponieważ jest szalony, aż przychodzi chwila przebudzenia i wówczas człowiek znów zostaje sam, tylko o całą zbrodniczość opętania bardziej niż przedtem samotny.”

„To, jak człowiek przyjmuje swój los, jest oczywiście ważniejsze od tego, jaki on jest.”

„Najhojniej obdarzony przez naturę mężczyzna, jakiego znam.”

„Nikt nie może odpowiadać za cechy, jakimi go obdarzyła natura.”

„Niestety (…) zazwyczaj wyrażamy miłość w taki sam sposób, w jaki zostaliśmy nauczeni ją przyjmować.”

„Naszym obowiązkiem jest przyjmowanie uchodźców. To nie tylko kwestia tego, że wielokrotnie byliśmy w podobnej sytuacji ale także wartości, które wyznajemy. Nie możemy pozostawić samym sobie ludzi, którzy przez wojnę i prześladowania muszą uciekać z domów.”