„Powieść jest wymysłem ludzkiej iluzji, że możemy zrozumieć drugiego człowieka.”

„(…) Najbardziej ludzkim uczuciem dla drugiego człowieka jest cisza.”

„Tylko cząstka nas
Może dotknąć cząstki drugiego człowieka -
Czyjaś prawda jest tylko
Czyjąś prawdą – niczym więcej.
Możemy dzielić się jedynie
Cząstką, którą inni są w stanie zrozumieć,
I tak oto jesteśmy.”

„Łatwo jest kochać drugiego człowieka takim, jaki on jest.
Trudno jest kochać drugiego człowieka takim, jaki nie jest.
Widzieć w nim to wszystko, czym mógłby być, ale jeszcze nie potrafi.”

„Jeśli możemy zaakceptować to, że matka zabija swoje dziecko, to jak możemy mówić innym ludziom, by nie zabijali drugiego człowieka?”

„Dojrzałość ludzka i chrześcijańska zarazem, to wyjście z siebie naprzeciw drugiego człowieka poprzez miłość i odpowiedzialność.”

„Ktoś, kto kopie drugiego człowieka, często sądzi, że go kocha. Wierzy w to. To iluzja, jak te gdy, ale wydaje się bardzo prawdziwa. Wiele wstrętnych rzeczy rodzi się z miłości, jeśli nie jest ona… właściwie pielęgnowana. Zazdrość, nienawiść, zawiść, podejrzliwość.”

„Tajemnica człowieka jest zbyt ogromna i zbyt głęboka, aby mógł ją pojąć drugi człowiek”

„Psią miłość śpiewam i tragiczny lament,
A tragizm będzie taki sukisyński,
Że, choć to własny pisze mój atrament:
Powieść tę mógłby stworzyć Dygasiński,
Który, zmierziwszy sobie ludzki nierząd,
Ukochał troski i radości zwierząt.
Choć, im się więcej poznaje człowieka,
Tem psa się więcej szanować zaczyna:
Jednak — i w owem stworzeniu, co szczeka,
Dziś obyczajów jest wielka ruina.
A zwłaszcza suki… Dla waszej nauki
Piszę tę powieść, o potomne suki!”

„Ufamy, że godność człowieka będzie respektowana, że każdy będzie mógł umierać naprawdę godnie, trzymając kogoś za rękę, a nie będąc zabijanym rękoma drugiego człowieka.”