„Wojnę można było zakończyć pół roku wcześniej – nie w maju 1945, ale do grudnia 1944, gdyby nie decyzja Stalina wstrzymująca I Front Białoruski w sierpniu 1944. (…) Moglibyśmy dojść dalej na Zachód, nie do Berlina i nad Łabę, ale aż do Renu. Los wojny potoczyłby się inaczej.”

— Wasilij Czujkow

Źródło: Romuald Szeremietiew, Absurdyzm tropiciela absurdów http://prawica.net/30914, prawica.net 4 sierpnia 2012.

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

los , wojna , decyzja , pół , zachód , maj , front , dojście , zakończyć , sierpień

Wasilij Czujkow 3

marszałek ZSRR 1900–1982

Podobne cytaty

„Co było 2 sierpnia 1944 roku? Na zachodzie szła od czerwca ofensywa aliantów przez Francję, Belgię, Holandię. I od Włoch. Front rosyjski stał na Wiśle. Warszawa weszła w drugi dzień powstania. Obudziły nas huki. Padał deszcz.”

Miron Białoszewski (1922–1983) polski poeta

Pamiętnik z powstania warszawskiego

„Warszawa stanęła do walki o wolność w sierpniu 1944, bo była stolicą Polski walczącej od wieków o wolność „naszą i waszą.””

Tadeusz Pełczyński (1892–1985) Oficer dyplomowany Wojska Polskiego

Źródło: Tadeusz Pełczyński, przedmowa [w:] Armia Krajowa w dokumentach 1939–1945, op. cit., s. XXXIV (34).

„Kto wie, czy gdyby wybory potoczyły się inaczej, nie szykowalibyśmy się teraz do wojny polsko-rosyjskiej.”

Adam Darski (1977) polski muzyk rockowy (Behemoth)

Źródło: wywiad Doroty Wodeckiej, Napędza mnie gniew, „Gazeta Wyborcza”, 13 sierpnia 2010.

„W 1945 r. Stalina nie można już było powstrzymać. Gdy stawało się jasne, że wbrew obietnicom Stalin zniewolił Polskę i inne kraje Europy Środkowej, Churchill zastanawiał się nad atakiem na Armię Czerwoną. To było niewykonalne – Zachód nie miał ani sił, ani ochoty pakować się w kolejną wojnę.”

Antony Beevor (1946) brytyjski historyk

Źródło: rozmowa Bartosza Wielińskiego, Wojna Stalina, „Ale Historia”, w: „Gazeta Wyborcza”, 6 maja 2013.

„Kraje socjalistyczne maja moralny obowiązek zakończyć milczącą współpracę z wyzyskującymi krajami Zachodu.”

Ernesto Guevara (1928–1967) rewolucjonista argentyński

„Historyczne wydarzenie 23 sierpnia 1944 stanowiło początek rewolucji ludowej w Rumunii, epoki wielkich przeobrażeń rewolucyjnych w życiu gospodarczym i społecznym kraju, w strukturze społeczeństwa, zapewniało pełną niepodległość naszej ojczyźnie.”

Nicolae Ceaușescu (1918–1989) komunistyczny przywódca Rumunii

o pokonaniu reżimu faszystowskiego generała Iona Antonescu w dniu 23 sierpnia 1944.
Źródło: „Prawda”, 22 sierpnia 1974, cyt. za: Historia drugiej wojny światowej 1939–1945, t. 9, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, tłum. Marian Laprus, Antoni Pacześniak, s. 495.

„Przecież ten dzień jest budzeniem się ducha Polaka, który przez wieki swoją rycerskością i walecznością bronił niepodległości naszego kraju. 1 sierpnia 1944 chodziło nam, powstańcom, o to samo. To nie jest więc pogrzeb, który odbywa się po raz 68, ale przypomnienie ducha walki, który nam wtedy towarzyszył. Cieszę się, że młodzież, która jest z nami 1 sierpnia, rozumie to tak samo jak my.”

Hanna Szczepanowska (1929–2017)

o rocznicy powstania warszawskiego.
Źródło: Hanna Szczepanowska: Dla nas to nie autorytet http://www.se.pl/wiadomosci/opinie/hanna-szczepanowska-dla-nas-to-nie-autorytet_271881.html se.pl, 3 sierpnia 2012.

„Niemiecka mapa „Ostfront”, przedstawiająca ugrupowanie sił niemieckich i sowieckich w dniu 3 sierpnia 1944, wykazała, że siły Armii Czerwonej obejmowały około 500 wielkich jednostek (dywizji i brygad) na rozciągłości frontu od Bałtyku do Morza Czarnego. Połowa tego wojska skoncentrowana była na odcinku Polski. Niemcy na całym tym froncie mieli tylko 165 dywizji, z czego 20-22 było na Węgrzech, a 10–12 na Bałkanach. Ze wszystkich ugrupowań sowieckich wojska Rokossowskiego, składające się z 75 wielkich jednostek, w tym dużej ilości pancernych, były najsilniejsze. Niemcy tej lawinie przeciwstawić mogli w najlepszym razie ok. 22 dywizje.”

Tadeusz Komorowski (1895–1966) polski generał, dowódca AK, polityk emigracyjny

Źródło: Armia Podziemna, Warszawa 1994, Wydawnictwo Bellona, s. 261.

„Kiedy 22 stycznia 1944 r. Churchill przedstawiał w Londynie Polakom propozycje co do granic uzgodnione w Teheranie nie informował ich, że sprawa jest przesądzona, a odpowiedź Roosevelta na zapytanie rządu RP z lutego 1944 r. była niejednoznaczna, choć sugerowała ustępstwa na rzecz Związku Sowieckiego. Ciągle jednak nie chciano powiedzieć, że w Teheranie, podobnie jak swego czasu w Monachium, zapadły decyzje, od których nie ma odwołania. Stąd Roosevelt przez kilka miesięcy torpedował wizytę Mikołajczyka w Waszyngtonie.”

Stanisław Salmonowicz (1931) polski historyk

Powstanie warszawskie z perspektywy półwiecza
Źródło: s. 34.

„Stalin przekonał się, że bolszewizacja Polaków, zdolnych w obronie niepodległości do czynów wręcz szaleńczych, nie pójdzie łatwo. Tym samym być może w jakimś stopniu musiał powściągnąć myśl o uczynieniu z Polski republiki sowieckiej. Zagłada Warszawy kosztowała ZSRS parę miesięcy przestoju na froncie. W tym czasie armie anglo-amerykańskie dotarły do granic Niemiec na zachodzie. O ile latem 1944 r. otwierała się przed Stalinem szansa na podbój całej Rzeszy, o tyle teraz nie mógł już na to liczyć. Powstanie nie tylko uratowało od bolszewizacji dużą część zachodnich Niemiec, ale i przez to prawdopodobnie uchroniło Polskę od losu kadłubowej republiki zgniecionej przez Rosję i wielkie, czerwone Niemcy. Cena, jaką zapłacił naród polski w Powstaniu była straszna, lecz bez tej ofiary jego los byłby chyba gorszy. Bezczynność AK w chwili wejścia Armii Czerwonej wzmocniłaby późniejszą oszczerczą propagandę sowiecką o rzekomym współdziałaniu Polskiej Armii Podziemnej z okupantem i pozwoliłaby zniszczyć setki tysięcy jej członków bez najmniejszego rozgłosu w świecie. Bierne oddanie się w niewolę sowiecką mogło wytworzyć w społeczeństwie polskim kryzys moralny niemniej bolesny od kompleksu klęski. Powstanie „zapaliło w ciemności płomień”, który mogły podsycać przyszłe pokolenia. W 1944 r. wydawało się, że decyzję o Powstaniu należy potępić. Z perspektywy czasu nie wiadomo jednak czy był to „grób”, czy raczej „kołyska” narodu.”

Wojciech Roszkowski (historyk) (1947) historyk polski, działacz polityczny

o powstaniu warszawskim.
Źródło: Powstanie warszawskie z perspektywy półwiecza, Marian Marek Drozdowski (red.), wyd. Instytut Historii PAN, Warszawa 1995, s. 192.

Tematy

Wasilij Czujkow 3

Podobne cytaty

Pokrewne tematy