„Abdellah Drissi jest reżyserem. Poznałam go w szkole teatralnej, on kończył studia reżyserskie w Filmówce. Wcześniej studiował reżyserię teatralną w Strasburgu i dlatego już pracował w teatrach łódzkich. Dostał kilka nagród. Opowiem panu, jak wyglądało nasze pierwsze spotkanie. Któregoś dnia weszłam do sekretariatu szkoły teatralnej. Wszedł tam też taki duży, czarny człowiek. Miał loki. Pod pachą trzymał taśmy filmowe. On stał, a ja patrzyłam, w końcu potupał nogami i zapytał: 'Co się tak na mnie gapisz?', i zaczął się śmiać. Poszliśmy na kawę. I wylądowaliśmy w łóżku.(…) mój tatuś tupał nogami i mówił: 'Skończysz szkołę teatralną, a on cię wywiezie z Polski i zamieni za kozę'. No więc mój arabski narzeczony przyjechał do moich rodziców i, wręczając tatusiowi koniaczek, mamusi kosmetyki i kwiatki, poprosił o moją rękę. Po ślubie zdecydował, że zostaje w Polsce. Kiedy ojciec lepiej poznał Abdela, powiedział: „Człowiek jak człowiek, zielony czy niebieski, byle był fajny”.”

— Tomira Kowalik

o swoim mężu.

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 4 czerwca 2021. Historia

Tematy

kawa , ojciec , rodzic , studia , ślub , wejście , kawa , spotkanie , koniec , człowiek , czarny , niebieski , łóżko , nagroda , noga , trzymać , duży , zapytać , pracujący , powiedzieć , zielony , sekretariat , kosmetyka , tatuś , reżyser , pacha , nasi , koza , loki , pierwsza , kończenie , mówić , mamusia , teatr , byle co

Tomira Kowalik 10

polska aktorka 1947

Podobne cytaty

„Rozpoczęłam właśnie studia na wydziale reżyserii. Szkoła teatralna nie wybrała mnie. Próbowałam się dostać, ale mi się to nie udało, więc postanowiłam, że czas zacząć realizować plan B. Okazał się on strzałem w dziesiątkę. Na planach filmowych zaczęła mnie interesować druga strona kamery. Wcześniej nie myślałam o tym poważnie. Od kiedy zaczęłam studia, z dnia na dzień moje nastawienie i entuzjazm rosną.”

Maja Bohosiewicz (1990) polska aktorka

Źródło: Kolorowy czarny charakter – rozmowa z Mają Bohosiewicz, 13 grudnia 2010 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/6617/Kolorowy-czarny-charakter-rozmowa-z-Maja-Bohosiewicz.html

„Coraz bardziej zaznacza się podział na aktorów teatralnych i filmowych. Aktorzy teatralni są znakomitymi rzemieślnikami, są oddani swojemu teatrowi.”

Igor Michalski (1957) polski aktor

Źródło: „Głos Wielkopolski”, 8 maja 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mmme.htm

„Ludzie wierzą w kominiarza, zakonnice, a ja wierzę, że kiedyś szczęście przyniósł mi… karawan (bo i taki przesąd znam). To stara historia: gdy czwarty raz próbowałam dostać się do szkoły teatralnej (a była to tym razem Łódzka Filmówka) i wiedziałam, że to moja ostatnia szansa (gonił mnie limit wieku, za rok zdawać bym już nie mogła), w przeddzień ogłoszenia wyników zobaczyłam na ulicy karawan. Taki żywcem wyjęty z XIX wieku: oszklone, czarne „akwarium”, z chorągwiami i parą czarnych koni… Zbieg okoliczności? Być może, ale ja do dzisiaj wierzę, że to właśnie ten karawan przyniósł mi szczęście i dostałam się na wymarzone studia!”

Renata Berger (1954) polska aktorka

Źródło: Małgorzata Karnaszewska, Renata Berger – Karawan pełen szczęścia http://www.nadobre.pl/18878/renata-berger-karawan-pelen-szczescia.html

„Ja cały czas śpiewam. Poszedłem do szkoły teatralnej przez przypadek, bo nie dostałem się do szkoły muzycznej. Ale bynajmniej nie z miłości do teatru. Miłość się pojawiła w momencie, kiedy spróbowałem…”

Jacek Borkowski (1959) polski aktor

Źródło: Seks jest tylko pretekstem, „Gazeta Współczesna” nr 120, 24 czerwca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/119978.html

„Studiowałem filozofię i zastanawiałem się, czy zdawać do szkoły teatralnej czy filmowej. Zorganizowałem ekipę i nakręciliśmy film. Był bardzo zły, ale nie o to chodzi. Oglądając go miałem wrażenie, że jego język jest bliższy teatrowi niż filmowi, i ostatecznie wybrałem krakowską PWST. Jednak moje podejście do teatru na początku było dość klasyczne.”

Krzysztof Garbaczewski (1983)

Źródło: Aneta Kyzioł, Ja mogę mówić, „Polityka” nr 5, 1 lutego 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/132072.html

„Gdy człowiek daleko wejdzie w film, teatr jakoś ginie. A teatrowi trzeba służyć. Tak nas uczyli w szkole teatralnej, że to służba. Taki Jurek Trela – nadal teatrowi służy. A ja za daleko, za głęboko poszedłem swoimi ścieżkami. Sam sobie jestem sterem, żeglarzem i tak dalej. Już nie umiem służyć. Ale próby samej zabawy dla zabawy jeszcze się podejmę.”

Jerzy Stuhr (1947) polski aktor i reżyser

Źródło: Rzecznik prasowy papieża, „Przekrój” nr 52, 28 grudnia 2010 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108480.html#

„Chciałem być aktorem, który ma coś do powiedzenia, aktorem, który będzie obsadzany w ważnych rolach dramatycznych, a tymczasem byłem tylko amantem (choć dziś powiedziałbym, że „aż”, bo jest to kwestią aktora, jak zagra daną rolę). I myślałem, że mogę mieć większy wpływ na rzeczywistość, na to, jakie myśli płyną ode mnie z desek teatru, jeśli zajmę się reżyserią. Niestety, będąc etatowym aktorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, nie sposób było tego pogodzić z egzaminami do szkół teatralnych. Do tego zawodu wszedłem tylnymi drzwiami. Najpierw ucząc w Szkole Teatralnej, zacząłem bardziej niż trzeba reżyserować egzaminy z piosenki aktorskiej. Kilka osób zobaczyło taki egzamin, a w szczególności dyrektor teatru Romek Kołakowski, i powierzono mi recital (…).”

Wojciech Kościelniak (1965)

Źródło: Piotr Wyszomirski, Nie jestem mordercą musicalu. Rozmowa z Wojciechem Kościelniakiem, 29 kwietnia 2011 http://www.top.wielkiemiasto.pl/index.php?id=2&t=1&page=24233

„W trzeciej klasie podstawówki byłem na operze Straszny dwór, która mnie niemal „zabiła”. Dostałem taki cios w głowę, jakbym przebył jakąś kosmiczną wędrówkę. Zobaczyłem wtedy tą gigantyczną scenę, usłyszałem muzykę, całą tą teatralną przestrzeń i to mnie powaliło. Potem były różnego rodzaju kółka teatralne, taneczne. W końcu zdawałem do szkoły teatralnej i nie było takiej możliwości bym się do niej nie dostał. Chciałem i chcę być aktorem.”

Paweł Tomaszewski (1983) aktor polski

odpowiedź na pytanie, dlaczego został aktorem.

„Aktor w Polsce jest nikim. Na okrągło spotykamy się z dyletantami, amatorami i hochsztaplerami. W szkołach teatralnych uczy się nas, że reżyser jest dowódcą, przywódcą stada. Tymczasem „dowódca” z reguły nie ma pojęcia, co począć na próbach, nie wie, jak pracować z aktorem. Efekt jest taki, że 90 procent rzeczy, nad którymi pracujemy, nie trzyma się kupy. Reżyserów-artystów, dla których spotkanie z drugim człowiekiem, z aktorem, jest naprawdę ważne, mógłbym policzyć na palcach jednej ręki.”

Paweł Królikowski (1961) aktor polski

Źródło: wywiad, 2010 http://film.onet.pl/0,0,1606654,1,596,artykul.html

„Od pierwszego roku [w szkole teatralnej] profesorowie powtarzają: jeśli ktoś chce być dobrym aktorem, musi się uczyć i bardzo dużo pracować – mają rację.”

Radosław Elis (1975)

Źródło: Agnieszka Gortatowicz, Jarek Jakimowicz i Radek Elis szukają „Spony”, „Dziewczyna” 1/1998, s. 11.

Tematy

Tomira Kowalik 10

Podobne cytaty

Pokrewne tematy