„ciało profesorskie jak ów lewiatan
jak wieloryb co połknął jonasza
pływał po naszym osiedlu we wrześniu
otwierając z uśmiechem paszczę połykając
plankton młodego rocznika”

„Byłem jak ten krokodyl, który otwiera paszczę, i trudno zgadnąć, czy się tylko uśmiecha, czy też chce pożreć.”

„Rozmowa z Sowietami to jak z krokodylem; gdy otwiera paszczę to nigdy nie wiesz: uśmiecha się – czy chce cię pożreć?”

„Nasz znak Jonasza: dusząc się w ciemności, płyniemy nie wiadomo dokąd, w brzuchu zdychającej ryby.”

„Partii Kaczyńskiego brakuje przedstawicieli pokolenia Grzegorza Schetyny i Radosława Sikorskiego, roczników 1958–1968, polityków jeszcze młodych, a już doświadczonych.”

„Każdy wieloryb ma swoją wesz.”

„Rosły w wodzie modre
niezapominajki,
i boćkowi rzekły:
„Znamy takie bajki”
Chciałbyś żabkę połknąć,
lecz się obejdź smakiem:
żabka gra w zielone
z młodym tatarakiem.””

„Szum strawy
żyjący w uśmiechu,
spojrzenie uiszczone obrazem,
omen amen – „znak” tego „niech tak będzie”,
plankton drogi, kalendarium, prowiant,
z czego wypływają pytania – oraz cała rozwydrzona
odpartość – ledwo zagnieżdżone, zawsze
niby na chwilę – lecz z czasem
w brud.”

„Wiele naszych planów przypomina czekanie na to, aż będziemy
pływać w suchym jarze.”

„Myślałem, że posyłamy tam tygrysa, a to tylko wieloryb wywalony na plaży.”