„Interesowała mnie możliwość zachwiania i zatracenia iluzji przestrzeni, zniwelowania figury i tła, zespolenia obrazu z otoczeniem, w którym miał istnieć.”

„Nie interesuje mnie ani sugestia przestrzeni, ani jej iluzja, lecz konstrukcja „spotęgowanej” przestrzeni – bardziej znaczącej, większej i głębszej niż to wynika z rzeczywistych wymiarów sceny. Fascynuje mnie rozległa, pusta niedookreślona i tajemnicza przestrzeń, w której nawet tworzywo trudne jest do scharakteryzowania.”

„Szczęście jest optyczną iluzją. Dwa lustra, które wysyłają sobie ten sam obraz w nieskończoność. Nie próbuj dotrzeć do początkowego obrazu, nie ma go tam.”

„Nie istnieje nic poza atomami i pustą przestrzenią, wszystko inne jest opinią.”

„Myślę, że tak jak słuch muzyczny, istnieją powszechne dyspozycje dla odbioru przestrzeni. Słuch przestrzenny, poczucie przestrzeni.”

„Moje wątki i moje postaci traktuję jak autor dramatyczny. Teatrem są moje obrazy, aktorami moje figury, które działaniem i gestami odgrywają nieme sceny.”

„Świat istnieje dla nas tylko jako możliwość bólu, lub rozkoszy.”

„A co jeżeli, rzeczywistość tak naprawdę jest iluzją i nic nie istnieje?
– Cóż, w takim razie zdecydowanie przepłaciłem mój nowy dywan.”

„Mniej nas interesuje obraz jutra i miejsca przy stole obfitości. Istotne jest to, „z kim” w to jutro pójdziemy.”

„(…) przywilejem tłumaczenia jest możliwość ponawiania go na przestrzeni stuleci, aby tworzyć książki wedle aktualnej mody.”