„Narysuję dla ciebie aniołka
Choć nie mnie prosisz o to w swych wierszach
Nie mnie
I usiądę przy twoim stole
Choć nie dla mnie było to miejsce
Nie dla mnie”

„Ten wiersz zajmuje się językiem na bardzo prostym poziomie.
Patrz, jak do ciebie mówi. Wyglądasz przez okno
Lub udajesz niepokój. Masz go, ale i nie masz.
Tracisz go, on traci ciebie. Tracicie siebie nawzajem.
-
Wiersz jest smutny, bo chce być twój, a nie może.”

„Wiersz to bardzo czułe miejsce.”

„Chleba bochenek tam i flasza wina,Z wierszami książka, cienia odrobinaI Ty – i śpiew Twój przy mnie na pustkowiu,A rajem dla mnie ta pusta kraina.”

„Zanieś mnie na Twoich ramionach, Ty, który krzyż swój dźwigałeś.”

„Są aktorzy kochający wiersz, ja do nich nie należę. W szkole teatralnej wolałem prozę. Ale teraz, kiedy usiadłem nad scenopisem i wchodzę w to coś, co ukrył Słowacki pod słowami, zrozumiałem, że wiersz jest piękny.”

„Powiedz swojemu ciału: Wolę mieć w tobie niewolnika, niż być twoim niewolnikiem.”

„Kiedy przyjaciel o coś prosi, jutro dla ciebie nie istnieje.”

„jeszcze długo potem
miałeś swoją półkę w szafie
tylko garnitury oddałyśmy bezdomnym
twoje biurko jest już zajęte
siedzę przy nim teraz ja
i piszę o tobie wiersze
twój sekretarzyk od dawna
kryje cudze tajemnice
tylko zegar nie chce
wybijać godzin bez ciebie (…)
miałeś tato takie piękne myśli
one teraz żyją we mnie
miałeś tato takie piękne ręce…”

„Ale teraz, przy okrągłym stole, ale tańcował Mefistofeles na tym stole, a narodzie Polski ogarnęła cię ciemność. Żal mi ciebie ukochana ojczyzno polska!”