„Kiedy idzie jesień, kupuję kwiat eukaliptusa. Czekam, aż przekwitnie, zasuszam i stawiam na stole. W dżdżysty dzień uwalniają się olejki, a zapach roznosi się po całym mieszkaniu. I tak od 15 lat.”

„Znowu idzie jesień,
Jesień idzie, nie ma na to rady!”

„Małżeństwo: zdarzenie, po którym mężczyzna przestaje kupować kwiaty, a zaczyna kupować warzywa.”

„Każde mieszkanie powinno mieć swój zapach, wtedy dopiero jest naprawdę mieszkaniem.”

„Jeśli myślicie, że was Nowy Rok
obsypie kwiatami,
snem to będzie…
Kwiaty, kolce, łzy, radość
roznosimy sami
z sobą wszędzie…”

„Mijają dni i noce, wieki zakwitają jak kwiaty. A ty naucz się czekać…”

„Wiersze moje jak kwiatki krótki zapach ślą,
jak kwiaty tracą płatki.
Na wielkich, samotnych polach Waterloo
zerwane kwiatki…”

„Ciągle czekamy na nic. Czekamy dzień i noc. Nikt nie wie co będzie jutro.”

„(…) czuję się związany uczuciowo z moją ojczyzną, ja tak jej nienawidzę, że ją kocham, albo odwrotnie. Jestem uwikłany. Byłaby możliwość ucieczki, bo tamten świat mnie kupuje, ale ja duszą, ciałem i całym moim nieszczęściem jestem tu. I tu pewnie zdechnę mimo wszystkich marzeń, żeby mieszkać w Toskanii.”

„Jesień to czas rozkładu, myśli Malin. Cały świat jest zgniły, czeka, aż otoczy go chłód zimy. Równocześnie barwy jesieni to barwy ognia, ale to zimny ogień, który potrafią kochać tylko zimnokrwiste zwierzęta, tylko one potrafią się nim cieszyć. W pięknie jesieni, w płomieniach liści kryje się jedynie obietnica, że wszystko będzie jeszcze gorzej.”