„Linda jest strasznie ciepłym i mądrym człowiekiem. Ja tak go odbieram. Jako reżyser stwarza aktorowi, z którym pracuje, znakomitą atmosferę. Daje poczucie bezpieczeństwa, zawsze jest po jego stronie. Tak było ze wszystkimi aktorami pracującymi na planie Sezonu na leszcza.”

— Edyta Olszówka

On wytwarza takie ciepło, że chce się dla niego pracować. Poza tym doskonale wie, czego chce i potrafi to sprawnie zrealizować. Konkretnie i szybko. Na planie wszyscy czuli się akceptowani i potrzebni. To naprawdę nieczęsto się zdarza. Linda jest to człowiek o wielkim poczuciu humoru i dystansie do siebie oraz do świata. Jest niewiarygodną osobowością i życzę każdemu aktorowi, żeby mógł pracować tylko z takimi reżyserami. W takiej sytuacji naprawdę nie ma wielkiego znaczenia, jak zostanie odebrany produkt finalny, czyli gotowy film.
o Bogusławie Lindzie.
Źródło: Grzegorz Wojtowicz, Rozmowa z Edytą Olszówką, jedną z gwiazd komedii „Pół serio”, stopklatka.pl, 14 kwietnia 2001 https://archiwum.stopklatka.pl/news/rozmowa-z-edyta-olszowka-jedna-z-gwiazd-komedii-pol-serio-150709

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 4 czerwca 2021. Historia

Tematy

na zawsze , sezon , bezpieczeństwo , reżyser , atmosfera , człowiek , pracujący , aktor , plan , poczucie

Edyta Olszówka Fotografia

Edyta Olszówka 12

polska aktorka 1971

Podobne cytaty

„Linda jest strasznie ciepłym i mądrym człowiekiem. Ja tak go odbieram. Jako reżyser stwarza aktorowi, z którym pracuje, znakomitą atmosferę. Daje poczucie bezpieczeństwa, zawsze jest po jego stronie. Tak było ze wszystkimi aktorami pracującymi na planie Sezonu na leszcza. On wytwarza takie ciepło, że chce się dla niego pracować. Poza tym doskonale wie, czego chce i potrafi to sprawnie zrealizować. Konkretnie i szybko. Na planie wszyscy czuli się akceptowani i potrzebni. To naprawdę nieczęsto się zdarza. Linda jest to człowiek o wielkim poczuciu humoru i dystansie do siebie oraz do świata. Jest niewiarygodną osobowością i życzę każdemu aktorowi, żeby mógł pracować tylko z takimi reżyserami. W takiej sytuacji naprawdę nie ma wielkiego znaczenia, jak zostanie odebrany produkt finalny, czyli gotowy film.”

Edyta Olszówka (1971) polska aktorka

o Bogusławie Lindzie.

„Niektórzy aktorzy denerwują się, kiedy reżyser pokazuje im czarno na białym, jak coś mają zagrać, nie pozostawiając miejsca na kreatywność. Majewski to reżyser, który dużo czerpie z aktora. Dla niego aktor jest jak glina, ale nie taka, w której to on rzeźbi coś swoimi dłońmi, tylko glina, która, delikatnie naciskana sama układa się w jego rękach w kształt, o który mu chodziło. Praca na planie u tego reżysera daje aktorowi komfort, poczucie bezpieczeństwa, a to coś bardzo ważnego; aktor ma poczucie, że za kamerą siedzi ktoś, kto wie czego chce, i kto potrafi tak poprowadzić aktora, że nie zrobi mu krzywdy.”

Małgorzata Socha (1980) polska aktorka

o Januszu Majewskim.
Źródło: wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=30702

„Myślę, że wszyscy aktorzy zgodziliby się, że poczucie bezpieczeństwa, zaufanie do reżysera eliminuje całą masę stresów, kompleksów, niepokoju.”

Maja Ostaszewska (1972) aktorka polska

Źródło: „Życie Warszawy”, 12 stycznia 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cialojestk.htm

„Zawsze jest tak, że dla reżysera aktor mniej czy bardziej do jakiejś postaci przystaje. Ale ja nie mam poczucia obciążenia powtarzalnością.”

Olga Adamska (1973)

Źródło: Ewa Podgajna, To moja podróż przez miłość, „Gazeta Wyborcza – Szczecin” nr 96, 24 kwietnia 2007 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/38287.html

„Pamiętaj o jednym: na planie ostatnie słowo zawsze ma reżyser. Zawsze. Od tej reguły nie ma wyjątku. Aktorowi może się wydawać, że to on tu jest gwiazdą, ale tak naprawdę to reżyser wszystkim rządzi, bo film to jego autorskie dzieło. To on się pod nim podpisuje. Aktor oczywiście może mieć jakieś własne propozycje, ale reżyser wcale nie musi się na nie zgodzić. Jeśli więc widzę, że nie ma szans, żeby moje było na wierzchu, to po prostu robię, czego ode mnie chcą. I mam święty spokój.”

Jack Nicholson (1937) aktor amerykański

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=44593

„Aktor w Polsce jest nikim. Na okrągło spotykamy się z dyletantami, amatorami i hochsztaplerami. W szkołach teatralnych uczy się nas, że reżyser jest dowódcą, przywódcą stada. Tymczasem „dowódca” z reguły nie ma pojęcia, co począć na próbach, nie wie, jak pracować z aktorem. Efekt jest taki, że 90 procent rzeczy, nad którymi pracujemy, nie trzyma się kupy. Reżyserów-artystów, dla których spotkanie z drugim człowiekiem, z aktorem, jest naprawdę ważne, mógłbym policzyć na palcach jednej ręki.”

Paweł Królikowski (1961) aktor polski

Źródło: wywiad, 2010 http://film.onet.pl/0,0,1606654,1,596,artykul.html

„Moja mama próbowała kiedyś policzyć wszystkie moje role. Wyszła jakaś ogromna liczba, chyba sześćdziesiąt. Nie brałem oczywiście wszystkiego, ale starałem się przyjmować jak największą liczbę propozycji. Liczy się każda rola, nawet najmniejszy epizod. Młody aktor musi się wykreować, a to wiąże się z ciężką pracą. Poza tym każda wizyta na planie to jest znakomita forma nauki. Ja się nauczyłem zawodu właśnie na planie filmowym. Jeśli się chce być aktorem, to przynajmniej na początku powinno się brać prawie wszystko, żeby zobaczyć, w jakich rolach czujemy się najlepiej, nad czym musimy jeszcze popracować, jak reagują reżyserzy. Te wszystkie umiejętności przychodzą po kolejnych wizytach na planie filmowym.”

Bartosz Obuchowicz (1982) polski aktor

Źródło: wywiad, 2001 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=5448

„Skąd krytyk wie? – to jest podstawowe pytanie – w jaki sposób krytyk może z taką pewnością siebie powiedzieć, że to było zasługą reżysera, tamto – wadą scenariusza, a jeszcze co innego – wkładem aktora w danym momencie filmu? Skąd on może wiedzieć, czy akurat ta kwestia nie została wymyślona na planie przez reżysera albo aktora, czy też akurat nie przyszedł producent i powiedział reżyserowi – „dlaczego nie sfilmujesz tego z przeciwnej strony?”, co potem w oczach krytyka stało się największą zasługą reżysera.”

Joan Fontaine (1917–2013) aktorka amerykańska

Źródło: Maciej Karpiński, Niedoskonałe odbicie. Warsztat scenarzysty filmowego, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 2006, s. 21.

„Reżyser dubbingu, jak każdy człowiek pracujący z ludźmi powinien być nieco przesunięty, czyli nieco szalony. Absolutnie to jest pierwsza rzecz. Reżyser powinien mieć abstrakcyjne poczucie humoru, ponieważ to jest wszystko abstrakcja gdy na ekranie lama mówi, czy osioł mówi, czy potwór w dziecięcej wyobraźni mówi, to nie jest prawda, no nie? Reżyser musi kochać aktorów, swoją pracę i mieć doświadczenie aktorskie.”

Joanna Wizmur (1957–2008) aktorka polska, reżyser wersji dubbingowanych

Źródło: Wywiad, wrzesień 2005 http://www.dubbing.pl/wywiady/wizmurjoanna/

„Zdenerwowany bądź znerwicowany aktor, na którego reżyser pohukuje, daje jedną trzecią swoich możliwości, a szkoda.”

Miriam Aleksandrowicz (1957) polska aktorka i reżyser dubbingu

Źródło: Wywiad, wrzesień 2005 http://www.dubbing.pl/wywiady/aleksandrowiczmiriam/

Pokrewne tematy