„Tysiące kwestii od dziesiątków lat leży odłogiem, tysiące przybywa ich z każdym rokiem, każdy dzień nowe szpilki wbija nam za paznokcie, a my tymczasem, my, kawiarniane Cezary, my, zaściankowe Palmerstony, pozostajemy ciągle na tym olbrzymim piedestale, który nam wybudowała naiwność własna i pobłażliwa tolerancja naszych przyjaciół, takich samych jak i my fuszerów.”

„Naiwność to tylko jedna cząstka mych baśni, humor bowiem stanowi ich sól.”

„W czasie wojny mamy wrogów. Ale w normalnym codziennym zwykłym życiu, czy my sami sobie nie tworzymy nieprzyjaciół przez tysiące naszych wad, jak urazy, zazdrości, pycha…”

„A my ciągle przemijamy i nie możemy żyć inaczej i tworzyć inaczej niż przemijając. Tylko z tego naszego przemijania możemy zrobić coś trwalszego, aniżeli my sami i nasze przemijanie.”

„To nie my kłamiemy, to nasze zmysły kłamią… a my te kłamstwa tylko powtarzamy.”

„My to my. My to wybór, którego dokonujemy, a nie krew płynąca w naszych żyłach. Każdy z nas będzie musiał wytyczyć sobie własną ścieżkę pośród jeżyn, nigdy nie mając całkowitej pewności, gdzie leży dobro, i poszukując go bez ustanku, czasem myląc się i zaczynając od nowa. Każdy z nas będzie musiał się opowiedzieć za honorem lub hańbą – drogi prowadzące do światłości zgubią się pośród pyłu i błota, przez które czasem trzeba się czołgać, by odnaleźć właściwą ścieżkę. Wszyscy będziemy musieli powstawać po upadku, bo bohaterowie, którzy nigdy nie upadają, zniknęli jeden po drugim w królestwie śmierci i pozostaliśmy tylko my. Z każdym zachodem słońca dokonamy rachunku sumienia i jeśli honor przeważy nad hańbą, odwaga nad tchórzostwem, będziemy wiedzieć, że to był dobry dzień.”

„W czasie dobrobytu nasi przyjaciele poznają nas; w chwilach trudnych my poznajemy naszych przyjaciół.”

„Nie, my Irańczycy, nie jesteśmy inni niż wy, Europejczycy. Jeśli nasze kobiety noszą chusty, także wy je nosicie. Chusty, które nakłada na was Kościół katolicki. Jeśli nasi mężczyźni mają kilka żon, także wy je macie. Żony nazywacie kochankami. I jeśli my wierzymy w wizje, wy wierzycie w dogmaty. Jeśli wy uważacie się za lepszych, my nie mamy kompleksów. Nigdy nie zapominamy, że wszystkiego, co macie, nauczyliśmy was trzy tysiące lat temu.”

„Nosimy duszę i jesteśmy niesieni przez duszę, której nie znamy. Kiedy nierozwinięta zagadka staje na dwóch nogach, przychodzi nasza kolej. Obrazy ze snu, które same siebie szczypią w ramię, nie budząc się przy tym, to my. Bo my jesteśmy zagadką, której nikt nie zgaduje. To my jesteśmy baśnią zamkniętą we własnym obrazie. To my jesteśmy tym, co idzie, nie dochodząc do jasności.”

„Racja mych dziejów pozostaje przede mną ukryta.”