„To operacja na żywym organizmie społecznym, dokonana przez felczerów i to za pomocą siekiery.”

„Organizm społeczny jest identyczny z biologicznym (…). W społeczeństwie, podobnie jak w ciele ludzkim, panuje harmonia…”

„Rozłożono chemicznie na części składowe całkowicie wykształconego wirusa, który w naturalny sposób powstał w żywym organizmie. Gdy te rozdzielone części zbadano na aktywność biologiczną, stwierdzono, że były nieaktywne, to znaczy, że w organizmie żywiciela nie mogły się rozmnażać. Jednakże aktywność biologiczna pojawiła się ponownie, gdy w odpowiednich warunkach znowu połączono w próbówce części tego wirusa. Chociaż to osiągnięcie jest również z chemicznego punktu widzenia bardzo efektowne, to jednak nie oznacza – jak usiłowano twierdzić – ponownego stworzenia życia. Ponieważ wirus musiał najpierw powstać w żywym organizmie i ponieważ ponownie zestawione części wykazywały aktywność tylko wtedy, gdy zostały wprowadzone do żywego organizmu żywiciela, więc cała maszyneria biologiczna potrzebna do reprodukcji została dostarczona przez już istniejące życie.”

„(…) są na świecie tacy ludzie, których nawet siekierą nie zarąbiesz.”

„Żaden żywy organizm nie może istnieć zbyt długo w warunkach absolutnej rzeczywistości, nie popadając w szaleństwo; są tacy, którzy twierdzą, że nawet skowronki i pasikoniki mają jakieś sny.”

„Będę jeździł z siekierą po kraju i ciął złodziei.”

„Ale piła z tej siekiery! – plotkowały topory. (Andrzej Coryell)”

„Dopóki drobina organiczna, bez względu na to, jak byłaby skomplikowana i jak przypominałyby molekuły żywych organizmów, nie potrafi się rozmnażać i rozwijać, dopóty ciągle jeszcze należy do dziedziny materii nieożywionej.”

„Nie, Kancie! Twoja Krytyka, choćby najbardziej ścisła i najgłębsza, w siódmych potach pisana, nie wystarczy. Siekierę złap! Złap, mówię, siekierę, wpadnij z siekierą i ciach, na prawo i lewo, dzieci i kobiety, młodzież i robotników, i w ogóle wszystkich, tak, wszystkich i wszystkich!… Tępienie głupoty nie może odbywać się tylko na papierze!”

„Wiedza jest warunkiem przetrwania każdego organizmu posiadającego świadomość: dla żywej świadomości każde „jest” implikuje „powinno”. Człowiek może chcieć nie być świadomym, ale nie może uciec od kary wynikającej z nieświadomości: destrukcji.”