„Uganianie się za nowymi formami religijności, sukcesy rozmaitych sekt charyzmatycznych, sondowanie głębi i legend wiecznie tajemniczego Orientu, rozmaite techniki kolektywnej psychoterapii – wszystko to są symptomy tego samego dziwacznego schorzenia, jakie wyrasta z niejasnego poczucia, iż utraciliśmy zdolność i miejsce tzw. bezpośredniej komunikacji.”

„Na miejsce siły publicznej – siłę kolektywną.”

„Czas istotnie jest dziwny. Przenosi rozmaite rzeczy w odległe miejsce, do którego nie mamy dostępu, choć nadal wywierają one stamtąd na nas swój magiczny wpływ.”

„(…) nie zalicza sukcesu
do leków wydawanych na receptę,
lecz raczej do schorzeń nabytych.”

„Bohaterowie przychodzą i odchodzą, ale legendy są wieczne.”

„Największym problemem w komunikacji jest iluzja, że miał on miejsce.”

„Wiadomo jest, że każdy chce wygrywać, a ciągle się nie da, nikt nie ma wiecznego patentu na same sukcesy.”

„Klasyczna miejska klasa średnia: wykształcona, świetnie czująca się w nowych technologiach, artystyczna, pokojowa – i bezsilna. (…) utraciła swój główny polityczny talent, czyli zdolność do tworzenia koalicji z innymi grupami społecznymi.”

„Normalność to pierwszy symptom śmiertelnej choroby. Jak tylko poczujesz, że nadchodzi normalność, zaraz poszukaj antidotum.”

„Losy rewolucji francuskiej ulegały rozmaitym zmianom, oddalając się stopniowo od pierwotnie jej przyświecających idei. W miejsce sprawiedliwości przyszły mord i terror, w miejsce ideałów - ich zaprzeczenie. Pięknie brzmiące hasła: liberté, egalité, fraternité okazały się pusto brzmiącymi słowami. Wolność dostępna była tylko dla rządzących, równość istniała tylko przed gilotyną, a braterstwo łączyło jedynie towarzyszy zasiadających w tej samej partii.”