„Przestać narzekać i zacząć żyć, adresujemy właśnie do tych, którzy wiecznie są niezadowoleni, tak by odnaleźli radość z posiadania tego, co się już ma i by dobra materialne i duchowe umieli pomnażać w zdrowy sposób, zrywając z tworzeniem atmosfery w stylu: źle było, źle będzie w Polsce, zawsze i wszędzie, oprócz nas, wszyscy są w błędzie.”

„Wolno nam, gdy jest powód, mówić o zmarłym źle, ale gdy się przyzwyczaimy wszyscy do tego, że ich materialne szczątki są jak kamień przydrożny, bezosobowe, rzeczowe, bez żadnego odniesienia do naszego życia duchowego, choćby czasem mogły się przydać, grozi nam, że również żyjących będziemy traktować jako przedmioty wymienialne. I to byłby kres naszej kultury.”

„Myślałem, że wraz z odrodzeniem Polski materialnym i duchowym, Polska odradzać się zacznie, że wyzbywać się zacznie tchórzostwa i wyzwalać się zacznie od pracy agentur, że przestanie pracę dla obcych uważać za najrozumniejszą pracę dla Polski.”

„Co znaczy „umieć żyć z ludźmi”? – Niestety, niestety, znaczy to po trosze: myśleć o nich źle, „być” z nimi dobrze.”

„Czy ja uważam że „wszyscy mamy źle w głowach, że żyjemy”? Gdy to pisałem nie byłem pewien czy tak jest, ale teraz jestem już całkowicie co do tego przekonany.”

„Źle żyją, którzy ustawicznie żyć zaczynają.”

„Kiedy coś idzie źle nie zawsze trzeba szukać winnego.”

„Bardzo lubię Polskę (…). Zawsze świetnie nam się tutaj gra, mamy gorące przyjęcie, publiczność jest bardzo dobra. Koncerty w Polsce sprawiają nam autentyczną radość.”

„O mnie mówią zawsze albo zbyt źle, albo zbyt dobrze”

„Źle się wywdzięcza mistrzowi, kto zawsze tylko jego uczniem zostaje.”