„Przecież to obojętne, czy muzy naprawdę istnieją (… to, że są wiedzą naszej świadomości, że budzą sobą zachwyt i upajającą malignę – to już aż nazbyt wystarczające istnienie! I, powiem, najwznioślej!”

„Świadomość naszej niewiedzy jest wiedzą.”

„To, co ma samowiedzę, istnieje i jest, i zwie się duszą. Pewni jesteśmy istnienia naszej duszy wcześniej, nim jesteśmy pewni istnienia własnego ciała. Oczywiście, świadomość jest pierwsza, ale tylko pierwsza dla mnie, nie sama w sobie. W rozumieniu odpowiadającym mojej świadomości ISTNIEJE, BO JESTEM ŚWIADOMY, ale w rozumieniu odpowiadającym mojemu ciału JESTEM ŚWIADOMY, PONIEWAŻ ISTNIEJE. Kto z tych dwojga ma racje? Ciało, to znaczy natura, czy tez świadomość, to znaczy Ja? Naturalnie, że Ja; bo jakżebym JA mógł SOBIE SAMEMU odmówić słuszności? Ale czy, ja mogę naprawdę oddzielić świadomość od własnego ciała, czy mogę myśleć sam i tylko sam?”

„Wszystko istnieje wyłącznie dzięki naszej świadomości.”

„[…] wszystko, co budzi zachwyt wywołany wiecznym zbliżaniem się do celu, czeka zagłada.”

„Bardzo długo zastanawiałam się, by powiedzieć coś mądrego i sensownego, i… nic nie wymyśliłam. Zresztą obojętnie, co bym powiedziała, i tak by wyszło fiu-bździu, ale przecież za to mnie kochacie… Po prostu jaja jak berety.”

„Nauczono mnie, że jednak rola to nie ja prywatnie, tylko postać. Moda wystarczająco upodabnia wszystkich do siebie. Sztuka powinna istnieć poza modą.”

„W rzeczywistości budzenie się świadomości robotniczej jest najlepszym środkiem budzenia świadomości narodowej tam, gdzie była ona usnęła – najlepszym dowodem Śląsk – umacnianie jej tam, gdzie była słaba.”

„Każdego ranka kiedy się budzę, doświadczam niespotykanego zachwytu – zachwytu bycia Salvadorem Dalí – i zadaję sobie pytanie: „jakiej wspaniałej rzeczy dokona dziś Salvador Dalí?””

„(…) za wielką namiętność i miłość musi się płacić najwyższą cenę: wygnaniem z racji nieświadomości. Nieświadomość jest zawsze rajem głupców, wiemy o tym nazbyt dobrze, i jest także piekłem ludzi mądrych.”