„Miłość jest duszą wiary, czyni ją żywą; bez miłości wiara umiera.”

„Niewiara przetrwać może więcej niż wiara, bo żywi się zmysłami.”

„Uwierzyłam Miłości, zresztą zdawało mi się, że to już nie wiara, ale pewność, obecność bowiem Pana Jezusa wśród mojej duszy była tak żywą i odczuwalną, że wystarczyło mi przymknąć oczy na rzeczy zewnętrzne, byłam całkiem z Umiłowanym mej duszy.”

„Modlitwa ma siłę niezmierną…, jeżeli z wiarą żywą jest połączona cuda czyni, nie ma dla niej nic niepodobnego… Jedna modlitwa przyspieszyć może porę miłosierdzia.”

„Świadome poddanie wszystkich naturalnych władz duszy miłości nadprzyrodzonej – to wiara.”

„Jeżeli chodzi o miłość, liczy się wiara we własną miłość, w jej zdolność budzenia miłości u innych i w jej trwałość.”

„Wiara w człowieka też czyni cuda.”

„Kochać oznacza powierzyć się komuś bez żadnych zastrzeżeń, oddać się całkowicie w nadziei, że nasza miłość wywoła miłość człowieka, którego kochamy. Miłość jest aktem wiary; każdy, kto ma mało wiary, ma mało miłości.”

„Kiedy gaśnie wiara – Bóg umiera i staje się bezużyteczny.”

„Wiara głoszona przez Pismo Święte to wiara, która jest kształtowana przez miłość miłosierną. Św. Paweł pisał o tej relacji między wiarą a miłością w Liście do Koryntian: „I choćbym miał wszelką wiarę, tak żebym góry przenosił”, „a miłości bym nie miał, byłbym niczym. Stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący”. Nie wystarczy głośno wyznawać wiarę. Nie wystarczy zwalczać czy potępiać błędy. Choć wielu uważa, że czyniąc to spełnia swój chrześcijański obowiązek. Nie twierdzę, że nie powinno się tego robić. Ale to jednak nie wszystko. Wiara, o której mówią św. Paweł i Pismo Święte, (…) to wiara przepojona miłosierdziem. Miłosierdzie jest tym, co nadaje wierze kształt.(…) Trzeba krzewić wiarę w taki sposób, żeby błądzącego przywrócić do prawdy, prowadzić jego duszę ku prawdzie. Dlatego nie powinna być to gorliwość podszyta zaciekłością.”