„Szlomo z Radomska przypominał nam: kiedy żałujesz za grzechy nie ze strachu przed karą, tylko z miłości do skrzywdzonego, wszystko będzie ci wybaczone. Co więcej: każdy grzech uznają na Sądzie za dobry uczynek.”

„Niektórych rzeczy się wstydzę, ale nie żałuję. – Żałować za grzechy – żąda kapłan na spowiedzi. A ja sądzę, że jeśli człowiek wie, że popełnił grzech, nie usprawiedliwia tego i stara się nie popełniać tego grzechu po raz drugi, to już jest wystarczający sakrament pokuty.”

„Kochać i być kochanym bez warunków – to dla mnie najwyższy cel. Niezdolność do takiej miłości – to dla mnie grzech pierworodny, z którego rodzą się wszystkie inne grzechy.”

„Nie z obawy przed karą, lecz z poczucia obowiązku, należy wystrzegać się złych uczynków.”

„Grzech sam w sobie jest karą, pożera cię od środka.”

„Jeśli wasza światłość, wiedza, nauka, mądrość prowadzi do uczynków dobrych, wówczas pochodzi z miłości. Jeśli jest użyta na mnożenie zła, nie jest ani światłością, ani nauką, ani prawdą, ani miłością.”

„Dobra myśl, dobre słowo, dobry uczynek.”

„Dobry uczynek to triumf duszy.”

„Nieznajomość tych prawd dotyczących zbawienia, których ludzie nie starają się poznać, stanowi w ich przypadku bez wątpienia grzech; dla tych jednak, którzy nie byli w stanie uzyskać takiej wiedzy, brak jej jest karą za grzechy – tak więc ludzi należących do obu tych grup spotyka sprawiedliwe potępienie i ani jedni ani drudzy nie znajdują usprawiedliwienia.”

„Żałowanie to nic dobrego, żałowanie czegoś nie ma sensu, dobre jest to dla małych dzieci…”