„Przeszłość należy do nas wszystkich, nie można jej dzielić, wygładzać; to wszystko się przecież z sobą zrasta, krzyżuje, utwierdza wzajemnie w żądzy posiadania, we władzy i w klęskach; niekiedy też, ale bardzo rzadko, w rozsądku; a kto próbuje rozdzielać rzeczy i dowody, któreśmy odziedziczyli, kto chce sprawić sobie czysty rodowód, ten wie, że musi użyć przemocy.”

„Rzadko się trafia rozsądek u młodych, a nierozsądek u starych.”

„Nie rozumiesz, bo nie wiesz jak wielka jest niszcząca moc władzy. Nadal wierzysz, że można wszystko rozwiązać dzięki logice, że ludzie posłuchają głosu rozsądku, bo przecież w gruncie rzeczy w obliczu Boga wszyscy jesteśmy równi.”

„Posiadanie pieniędzy to jest odpowiedzialność. Komuś się poszczęściło w życiu i ma obowiązek się dzielić. Mądrze dzielić.”

„Życie rzadko jest sprawiedliwe. Bóg nie rozdziela nieszczęść równo. Niektóre rodziny przechodzą przez życie niedraśnięte. A inne obrywają w dwójnasób.”

„Tyle pracy, panie hrabio, i na nic.
Nadaremna ta branka w rekruty
Będzie to, co ma być - my zwyczajni
Bój bez broni, katorga i knuty
Pan narodu, margrabio, nie zmienisz
Tu rozsądku rzadko się używa
A jedno, co naprawdę umiemy
To najpiękniej na świecie przegrywać.”

„Przyjaźń należy do natury ducha, a nie posiadania.”

„Gdy serce walczy z rozsądkiem, ten ostatni rzadko zwycięża.”

„Miłość ucieka się niekiedy do rozsądku jak do lekarza, ale nigdy nie bierze go za doradcę.”

„Na samym początku, kiedy staliśmy się zespołem, byliśmy jak bracia. Razem mieszkaliśmy, imprezowaliśmy i piliśmy. Ale potem zaczęliśmy się rozdzielać i poszliśmy różnymi drogami, i czuliśmy się tak, jakbyśmy siebie wzajemnie zdradzali.”