„Ty Boże, ty naturo! dajcie posłuchanie.
Godna to was muzyka i godne śpiewanie.
Ja mistrz!
Ja mistrz wyciągam dłonie!
Wyciągam aż w niebiosa i kładę me dłonie
Na gwiazdach jak na szklannych harmoniki kręgach.”

„Jestem bankrutem umysłowym ty też Twoje usta cierpkie jak kwaśny deszcz Poliżesz mi dłonie, poliżesz mi twarz”

„Nie dla wiwatów człowiekowi dłonie
Nie dla nagrody przykazania boże”

„Tyś Konrad, przebóg! spełnione wyroki,
Ty masz być mistrzem, abyś ich zabijał!”

„Człowiek nie jest godny Bogu, ale nie jest niezdolny stać się Go godnym.”

„Muzyka to świat sam w sobie Z językiem, który wszyscy rozumiemy, Z równą szansą Dla wszystkich, aby śpiewać, tańczyć i klaskać w dłonie.”

„Gdy Bóg wyciąga palec, nie bierz całej ręki.”

„Zwyciężymy – zapewniłem go.
– Oni w to wierzą, my w to wierzymy, ciekawe, w kogo wierzy Bóg?
– Ja was powinienem po prostu spalić… – Rozłożyłem bezradnie dłonie.
– Zapewne jedynie w ten sposób zwyciężylibyście w dyskusji.”

„Ty nie daj się nikomu wykorzystać, nie! Głowę noś wysoko nawet gdy boisz się,
a kiedy ktoś wyciąga rękę po twoją część zaciśnij pięść.”

„Kochałam Ciebie i czasem bojowe
Zbroje Ci kładłam – czasem harfę w dłonie -
Czasem twe czoło tuliłam w koronie -
Czasem trefiłam pazia włosy płowe!”