„Samotność - odwieczny refren życia. Nie gorszy i nie lepszy od paru innych rzeczy. Za dużo się o tym mówi. Człowiek zawsze jest sam i nigdy sam nie jest. Nagle pojawiły się skrzypce, nakładając się gdzieś na półmrok. Jakiś ogród na wzgórzach otaczających Budapeszt. Ciężki zapach kasztanów. Wiatr. I sny jak młode sowy, siedziące skulone na ramieniu, o oczach coraz jaśniejszych o zmierzchu. Noc, która nigdy nie staje się nocą. Pora, w której wszystkie kobiety pięknieją. Duże brązowe motyle skrzydła wieczoru.”

Tematy

na zawsze , nie żyje , rzeczy , wiatr , oko , człowiek , ogród , noc , brązowy , gdzieś , samotność , ramię , kobieta , inny , dużo , kobiety , wieczór , ciężki , zapach , skrzypce , wzgórze , półmrok , parów , motyl , kasztan , mówić , pojawić , młode , pora roku