„Jesteśmy opuszczeni jak zbłąkane dzieci w lesie. Stojąc przede mną i na mnie patrząc, co wiesz o bólach, które są we mnie, i cóż ja wiem o Twoich. A gdybym padł przed Tobą, płakał i opowiadał, czegóż więcej dowiedziałbyś się o mnie niż o piekle, gdy ktoś Ci powie, że jest gorące i straszne. Choćby dlatego ludzie powinni stać przed sobą nawzajem z taką czcią, taką zadumą, taką miłością, jak przed bramą piekieł.”

— Franz Kafka

Ostatnia aktualizacja 17 czerwca 2020. Historia

Tematy

dzieci , ludzie , ktoś , ty , płakać , płacz , dziecko , cóż , wyraz , las , opowiadać , zaduma

Franz Kafka 38

pisarz austriacki pochodzenia żydowskiego 1883–1924

Podobne cytaty

„Mam po prostu taką minę. Ludzie podchodzą i pytają „Co się stało?” Nic. „Cóż… marszczenie brwi zabiera więcej energii niż uśmiechanie się.” Taaak… wiesz, że wytykanie tego zabiera więcej energii niż zostawienie mnie w spokoju?”

Bill Hicks (1961–1994) amerykański komik i satyryk

Występ w Centaur Theatre w Montrealu (1991)

„Patrząc na ciebie, widzę twe piękno i czar i wiem, że w każdym twoim wcieleniu stają się one coraz wyraźniejsze. I wiem, że każde moje poprzednie wcielenie poszukiwałociebie. Nie kogoś takiego jak ty, lecz ciebie, nasze dusze bowiem zawsze muszą się połączyć.”

Nicholas Sparks (1965)

Pamiętnik (1997)

„Pragnę się wyrzec siebie…, pragnę zupełnie nie należeć do siebie, poświęcić się…, choćby mnie najwięcej kosztowało. Wiesz, o Panie, że w takim udręczeniu ducha to trudno, ale Ty mi łaski dodaj.”

Maria Angela Truszkowska (1825–1898) polska założycielka felicjanek, błogosławiona katolicka

fragment wspomnień Matki Angeli.
Wariant: Pragnę się wyrzec siebie…, pragnę zupełnie nie należeć do siebie, poświęcić się…, choćby mnie najwięcej kosztowało. Wiesz, o Panie, że w takim udręczeniu ducha to trudno, ale Ty mi łaski dodaj. [fragment wspomnień Matki Angeli. ]
Źródło: o. Joachim Roman Bar, s. Elżbieta Cherubina Frankowska, Polscy święci. Służebnica Boża Maria Angela Truszkowska, t. 7, op. cit., s. 95.