Zhang Zhidong – chiński urzędnik z czasów dynastii Qing, jeden z najważniejszych polityków okresu schyłku cesarstwa. W przeciwieństwie do wielu qingowskich arystokratów z pochodzenia był Chińczykiem, a nie Mandżurem.
Od 1882 roku był gubernatorem Shanxi, w dwa lata później został gubernatorem generalnym "dwóch Guangów" , a w 1889 roku Hunanu i Hebei. W czasie swoich rządów w Wuhanie dbał o rozwój przemysłu, założył hutę żelaza, a także szkoły: kolejową, rzemieślniczą, górniczą i telegraficzną, oraz akademię wojskową. Był jednym z najbliższych popleczników cesarzowej Cixi, zwolennikiem polityki samoumocnienia i w 1898 roku podczas stu dni reform wystąpił przeciwko reformatorom. Jako konfucjanista był autorem sławnego hasła chińska nauka to fundament, a zachodnia wiedza służy celom praktycznym , które oznaczało chęć zachowania tradycyjnego systemu społeczno-filozoficznego, a modernizację jedynie na poziome technologii.
W czasie powstania bokserów nawiązał porozumienie z Yuan Shikaiem, wystąpił przeciwko powstańcom i znalazł się w gronie arystokratów którzy wymogli na Cixi wydanie 29 stycznia 1901 roku edyktu reformatorskiego. Od tego czasu należał do największych zwolenników ostrożnych, przeprowadzanych odgórnie przez dwór w Pekinie reform.
Od 1907 roku sprawował urząd Wielkiego Sekretarza i Wielkiego Radcy Dworu.
Wikipedia
„Rozplenili się dosłownie wszędzie, na podobieństwo żab lub owadów.”
o obcokrajowcach w Chinach.
Źródło: Jonathan Fenby, Chiny. Upadek i narodziny wielkiej potęgi, Kraków 2009, str. 97
„Chińskie nauki to zasady fundamentalne, zachodnie – do zastosowania w praktyce.”
Źródło: Jonathan Fenby, Chiny. Upadek i narodziny wielkiej potęgi, Kraków 2009, str. 97