Leon Waldemar Babinicz – polski publicysta, pisarz i pedagog; regionalista i etnograf amator; działacz narodowy.
Był synem notariusza Stanisława i Marii z Finów. W rodzinnym Kowlu Waldemar ukończył szkołę powszechną, a po przeniesieniu się rodziny do Chełma, ukończył tam gimnazjum. Znaczny wpływ na postawę społeczną i zainteresowania młodego Babinicza wywarł w tym okresie dyrektor szkoły, W. Ambroziewicz. Pod jego namowami W. B. organizował Koło Młodzieży Narodowej, należał też do Sokoła, Straży Kresowej i POW, silnie wiążąc się z ideami J. Piłsudskiego.
Początkowo studiował polonistykę na KUL, po czym przeniósł się na USB, gdzie w 1926 uzyskał tytuł magistra. Do 1933 pracował jako nauczyciel języka polskiego i francuskiego, kolejno w gimnazjum we Frampolu, w Szkole Rolniczej w Sobieszynie, lotniczej w Dęblinie i marynarki w Toruniu. W Toruniu został prezesem ZNP, aktywnie związał się również z PZZ.
W 1936 przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował głównie jako publicysta "Dziennika Porannego". Tam też został sekretarzem redakcji. Publikował w wielu innych pismach, współpracował też z PR. We wrześniu 1939 wyjechał do Wilna, rodzinnego miasta żony, aby uniknąć prześladowań . Po zajęciu przez Niemcy Litwy w 1941 schronił się wraz z żoną we wsi pod Jędrzejowem. Tam oboje prowadzili konspiracyjne nauczanie, założywszy w 1942 UL w Jeziorkach.
W 1945 założył UL w Pawłowicach k. Sędziszowa, na którym wykładami m.in. Fr. Bujak, J. Feldman, St. Pigoń, B. Pniewski i K. Nitsch. W okresie stalinowskim z racji rozwiązania uniwersytetów ludowych, jako reliktu "wsteczniackiego agraryzmu", W. B. przeniósł się do pobliskiej Różnicy, gdzie utworzył Liceum Kulturalno-Oświatowe kształcące w kierunku teatralnym. W wyniku zezwolenia władz na działalność UL, w 1958 przywrócono go pod kierownictwo Babinicza, tym razem w Różnicy. Obie placówki ściśle ze sobą współpracowały
Po II wojnie światowej prowadził Uniwersytet Ludowy w Pawłowicach, a od 1952 w Rożnicy. Dzięki osobistej energii organizatora W. B., UL odwiedzali m.in. J. Przyboś, St. Wygodzki, Wł. Broniewski, E. Bryll, A. Kamińska oraz I. Newerly. Pomimo wykorzystywania tradycyjnej kultury ludowej w celach propagandowych, W. B. starał się utrzymać ją w związku z lokalną społecznością wsi oczyszczając z indoktrynacyjnych naleciałości. W związku z tym w 1968 obie prowadzone przez niego szkoły zostały zamknięte.
„Jak tam pańscy świńscy pacjenci?”
Postać: lekarz
do weterynarza.
Listy z parafii, O inteligencji i wizytach (1958)
Źródło: „Życie Literackie” nr 5, 2 lutego 1958, s. 4. http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14900
Listy z parafii, O inteligencji i wizytach (1958)
Źródło: „Życie Literackie” nr 5, 2 lutego 1958, s. 4. http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14900
Postać: aptekarz
Listy z parafii, O inteligencji i wizytach (1958)
Źródło: „Życie Literackie” nr 5, 2 lutego 1958, s. 4. http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14900
