Wacław Zagórski cytaty

Wacław Zagórski ps. „Daniel”, „Lech”, „Lech Grzybowski” – dziennikarz, żołnierz Armii Krajowej, w powstaniu warszawskim, dowódca batalionu Lecha Grzybowskiego w Zgrupowaniu „Chrobry II”. Po wojnie działacz Polskiej Partii Socjalistycznej na emigracji, redaktor pisma „Tydzień Polski” w Londynie, działacz kombatancki i autor publikowanych wspomnień. Wikipedia

✵ 1909 – 1982

„Ksiądz mówi o cierpieniu, o ofiarach, o poległych i o tym, że trzeba pojednać się z Bogiem, bo nie wiadomo, co nas czeka. Żołnierze słuchają. Ksiądz odmawia modlitwę za zmarłych. Klękają i powtarzają słowa modlitwy. Ksiądz błogosławi i wszystkim udziela ogólnego rozgrzeszenia. Znów stoją. W oczach nie widać ani jednej łzy. Twardo i hardo patrzą przed siebie. Ksiądz intonuje:
Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród…
Czterysta głosów podchwytuje dalsze słowa:
Nie damy pogrześć mowy…
Potężnym echem przetacza się wśród ruin i pogorzelisk Rota:
Orężny wstanie hufiec nasz. Duch będzie nam hetmanił…
Śpiew brzmi jak wyzwanie. Zwyciężeni tak nie śpiewają.”

Wacław Zagórski

Warszawa, po powstaniu warszawskim, 5 października 1944.
Źródło: Wacław Zagórski Wicher wolności. Dziennik powstańca, wyd. Czytelnik, Warszawa 1990, s. 296.

O Bogu , O wolności , O cierpieniu , O śpiewie