Tymko Padura, także Padurra – polsko-ukraiński poeta i kompozytor. Autor pieśni Hej, sokoły.
Pochodził ze szlacheckiej rodziny herbu Sas. Ojciec był komornikiem bracławskim. Absolwent Liceum Krzemienieckiego. Zwolennik wspólnej walki o niepodległość Polaków i Rusinów. Uczestniczył w powstaniu listopadowym, walcząc w oddziale Wacława Rzewuskiego. Po upadku powstania dwa lata więziony przez władze carskie, po uwolnieniu osiadł we własnym majątku w Machnówce.
Był "śpiewakiem kozaczyzny", popularyzującym ukraiński folklor poprzez muzykę. Tworzył wiersze liryczne, dumki, pieśni . Tłumaczył poezję Adama Mickiewicza .
Autor licznych pieśni i bardzo popularnych, śpiewanych po wsiach dumek ukraińskich takich jak: Zołotaja Boroda, Roman z Korzyry, Kozak, popularyzowanych przez samego Padurę, który w latach 1828-1829 wędrował po Ukrainie w przebraniu dida i śpiewał własne pieśni. Jest autorem napisanej oryginalnie po polsku pieśni Hej, sokoły. Mówił sam o sobie: "Mickiewicz wielki poeta, ale kto go zna, a mnie śpiewa cała Polska i Ukraina".
Pisał w języku polskim i ukraińskim. Jego polskojęzyczne prace zalicza się do tzw. szkoły ukraińskiej literatury polskiej.
Mimo swojego zaangażowania w miejscową twórczość nie był doceniany przez narodowych działaczy ukraińskich, zarzucano mu brak "ruskiego ducha", za co był ostro krytykowany. Ukraiński uczony Jakiw Hołowacki pisał, że Padura nie tworzył w czystym języku ukraińskim, jego poematy tworzone na Ukrainie miały być mieszaniną języka ukraińskiego z rosyjskim, polskim, cerkiewnosłowiańskim.
Podobnie wypowiadał się Franciszek Rawita-Gawroński w pracy "Tomasz Padurra " . Napisał tam:
Pomimo tych słów krytyki utwory Padury cieszyły się na Ukrainie dużą popularnością. Wiele z nich weszło do folkloru i jest traktowanych przez samych Ukraińców jako ich pieśni ludowe. Największą popularność zyskała zwłaszcza ballada Hej, sokoły.