Stefan Pacek: Człowiek

„Gdy człowiek wielbi innych, zawsze może mieć rywali, gdy tylko spróbuje wielbić siebie, ma z nimi natychmiast święty spokój.”

„Człowiek posiada wiele zdolności, w tym także zdolność do zatraty człowieczeństwa.”

„Ideacja – to stan, w którym człowiek nie dostrzega już tego, co faktycznie jest, ale widzi to, co widzieć pragnie, bo to czyni go szczęśliwym, a on tylko szczęśliwym być pragnie.”

„Człowiek się rozmnaża, zaś głupota w nim – namnaża.”

„Człowiek jest jedynym serwomechanizmem, który upraszcza rzeczy skomplikowane, a komplikuje proste.”

„Tylko nieboszczyk sprawdza się jako właściwy człowiek na właściwym miejscu.”

„Jest się gorszym od innych tylko wtedy, gdy się człowiek na to zgadza.”

„Im lepiej człowiek poznaje ludzi, tym bardziej kocha zwierzęta i rośliny.”

„Człowiek tylko rośnie szybko, ale dorasta powoli.”

„Człowiek czarny, żółty i biały śmieje się i płacze tak samo.”

„Człowiek woli, aby zmieniał się świat, niż on sam.”

„Człowiek uczy się najgorliwiej zasad po to, aby wiedzieć, jak je łamać.”

„Człowiek jest jedynym gatunkiem, który polubił nawet nielubienie.”

„Natura ma swoje własne i nieodparte przyczyny dla wszystkiego, co czyni. Człowiek może czynić bez nich.”

„Człowiek jest tam, gdzie jego pragnienia. One mają moc czynienia nas świętymi… i zbrodniarzami.”

„Człowiek nie kradłby w życiu niczego tylko wtedy, gdyby wszystko było jego własnością.”

„Ze wszystkich gatunków tylko człowiek nie zawsze chce być tym, czym na ogół być powinien.”

„Człowiek może kochać szczerze wszystkie narody… z wyjątkiem tego, który uchodzić chce za wybrany, bo wie, że od tego ostatniego żadnej wzajemności zaznać nigdy się nie da.”

„Zmieniamy się bez przerwy. W spotkaniach po latach nie uczestniczy już z tobą twój stary znajomy, ale zupełnie inny już i nowy człowiek.”