Stefan Pacek: Na czasie cytaty (strona 17)

„Lepiej żyć według własnej – najgłupszej nawet – woli, niż wobec cudzych, najmądrzejszych racji.”

„Bagatelizujemy zwykle ludzi, dzięki którym udało nam się wznieść, zaś zabiegamy o względy tych, dzięki którym możemy utrzymać się na powierzchni.”

„Nie można zmienić kogoś czy siebie na siłę. Każdy, czy chce, czy nie – zmienia się sam.”

„Marzy mi się tylko taka swoboda przekonań, abym mógł bez trudu wszystkich swobodnie przekonywać.”

„Śmieszne, gdy cnotliwa dziewczyna ugania się za chłopakami. Kto słyszał, aby sarenka goniła myśliwych?”

„Dzieci nie należą wyłącznie do rodziców, ale przede wszystkim do życia.”

„Miłość wymaga ofiar i dlatego robi z nas ofiary.”

„Nie kocha ten, kto czeka na wzajemność.”

„Ten mówi za wiele, kto wie za mało.”

„Żyć tylko dla siebie – to najgorsze cierpienie.”

„Tylko przez czysty przypadek każdy przypadek uchodzi za czysty.”

„Najczęściej dopiero po dłuższej z kimś znajomości przekonujemy się, że jest on nierozpoznawalny.”

„Teoretycznie istnieją dwie polityki: polityka zasad i polityka interesów; w praktyce: interes łatwo staje się zasadą, zasada zaś interesem.”

„Nie możemy powiększyć zasobów ziemi; zwiększamy więc jej odpady.”

„Człowiek nie kradłby w życiu niczego tylko wtedy, gdyby wszystko było jego własnością.”

„Czasem nic prawie w ludzkich słowach, bo wszystko między nimi. Międzysłowie jest treścią, treść zaś pustosłowiem.”

„Próżnię wokół siebie czują najbardziej próżniacy; pustkę w sobie – pustaki.”

„Serca ludzkie są jak kurze jaja, raz twarde, raz miękkie.”

„Nie istnieje żadna znana metoda poznawania nieznanego.”