Stanisław Kot cytaty

Stanisław Kot: 4 Cytaty 0 Polubień

Stanisław Kot słynne cytaty

„Patrzył też Sikorski trzeźwo, bez złudzeń na stosunek aliantów do nas. Wiedział, że dla nas nie poświęcą swoich interesów, że żadna siła nie narzuci i dogodnej dla nas interpretacji tekstu sojuszów z nami, że w konflikcie o ziemie wschodnie nie możemy liczyć a ich czynną pomoc, że najwyżej ograniczą się do roli pośrednika. Użył też tego pośrednictwa. On sam wystąpił z inicjatywą, nie była mu przez nikogo narzucona […]. Sowiety inicjatywy tej nie mogły odrzucić, ale chciały porozumienia jedynie wedle swojej jak najciaśniejszej koncepcji i dlatego targi o układ trwały blisko miesiąc. Musiała się Rosja oczywiście zgodzić na odwołanie paktu Mołotow-Ribbentrop przekreślającego istnienie państwa polskiego, ale pod względem terytorialnym odmawiała automatycznego uznania granic z traktatu ryskiego. Godziła się na nawiązanie normalnych stosunków dyplomatycznych z Rządem Polskim, ale dopiero po próbach narzucenia formy jakiegoś Komitetu Polskiego jako oficjalnej reprezentacji Polaków w Rosji. Godziła się na tworzenie wojska polskiego z jeńców, ale w jak najmniejszej liczbie. Godziła się na zwolnienie obywateli polskich z więzień i łagrów, ale tylko za cenę określania tego nazwą amnestii.”

Stanisław Kot

Źródło: W. Pronobis, Polska i świat w XX wieku, Warszawa 1990, s. 275.

„Nasi wojskowi, zwłaszcza typu Pstrokońskiego, już chcą wprowadzać numerus clausus w instytucjach wojskowych. I nasi antysemici, i nacjonaliści żydowscy (Żabotyńczycy) rzucają myśl czysto żydowskich oddziałów z polskim dowództwem. Politycznie jest to bardzo niepożądane i dobrze by było, aby w Londynie takiej myśli nie faworyzowano.”

Stanisław Kot

w depeszy z października 1941 do rządu w Londynie, o reakcji polskich oficerów na masowy (ponad 40 proc. ochotników) napływ do Armii Andersa polskich Żydów zwolnionych z łagrów.
Źródło: Krystyna Kersten, Polacy-Żydzi-Komunizm. Anatomia półprawd 1939–1968, Warszawa 1992, s. 35.

„Widmo pozostania na zawsze w Związku Radzieckim niemożliwości wydostania się zeń po otrzymaniu sowieckiego paszportu lub zaciągu do Czerwonej Armii sprawia, że Żydzi masowo zwracają się ze wszystkich stron Rosji do ambasady, delegatur jej i władz wojskowych z prośbą o przyjęcie ich do Armii Polskiej (…), Nie tylko licznie napływają do instytucji tych depesze i listy, ale w wielu wypadkach zainteresowani, nieraz żołnierze Armii Czerwonej w służbie czynnej lub tzw. strojbatalionach, zgłaszają się do nich osobiście, narażając się nawet na represje. M. in. miały miejsce wyroki śmierci na obywateli polskich Żydów za ucieczkę z Armii Czerwonej do wojska polskiego.”

Stanisław Kot

w raporcie z 16 lutego 1942 dotyczącym stanowiska ZSRR w sprawie obywatelstwa polskiego.
Źródło: Krystyna Kersten, Polacy-Żydzi-Komunizm. Anatomia półprawd 1939–1968, Warszawa 1992, s. 43–44.