Søren Kierkegaard: Człowiek

„Człowiek, który zapragnął używania życia, wstąpił na drogę rozpaczy…”

„Człowiek zawsze czuje się czymś więcej niż tym, co osiągnął, więc cokolwiek by osiągnął, w niczym nie może znaleźć ukojenia, zadowolenia, szczęścia.”

„Pan Bóg nigdy nie opuszcza swojego stworzenia. To raczej człowiek porzuca swojego Stwórcę.”

„Podczas gdy oddający się spekulacjom Pan Profesor wysokiego rodu wyjaśnia całe istnienie, w roztargnieniu zapomniał, jak sam się nazywa: że jest człowiekiem, po prostu człowiekiem, a nie fantastycznym punktem 3/8 jakiegoś paragrafu.”

„To, co człowiek pierwotny nazywa przerażającym, to, co wylicza ze spraw najstraszniejszych i nic już więcej nie ma do wymienienia, dla chrześcijanina jest ułudą; (…) co lęka dziecko, jest niczym dla dorosłego.”

„Człowiek jest syntezą nieskończoności i skończoności, doczesności i wieczności, wolności i konieczności, jednym słowem, syntezą.”